Znakomity cykl. Daję gwiazdy wszystkim 3 wierszom. Chapeau bas.

Piękne zwieńczenie ekfrastycznego cyklu, które - wiemy to od razu po przeczytaniu - nie mogło być inne, bo inaczej ONA by tak nie patrzyła. Cykl jest poprowadzony w mojej ulubionej introwertywnej narracji pamiętnikarskiej, dzięki której odległy w czasie bohater liryczny (będący równocześnie podmiotem lirycznym, w tym cyklu zamiennie) ożywia sam siebie w czasie rzeczywistym w relacji z czytelnikiem. To sprawia, że ekfraza, zgodnie ze swoim przeznaczeniem, wnosi nowe natężenia do przeżycia estetycznego w obcowaniu z obrazem.
Świetnie wykorzystałaś rekwizyty turbanu i perły w epizodach wstydu (niewinności) - pragnienia (szczęścia) - rozstania (smutku), które pogłębiają wielowymiarowość dzieła Vermeera. Cykl jest fenomenalny - czuć intuicyjnie, że dotyka sedna tajemnicy zatrzymanej w portrecie. Mój podziw dla Ciebie jest o wiele większy niż ilość gwiazd, które mogę tu trzeci raz zostawić. Pozdrawiam Cię najserdeczniej :)

To jest naprawdę piękny wiersz, bardzo mnie zatrzymał. Jest głęboko emocjonalny, poruszający, doskonale oddaje uczucia modelki.Ekfraza jest wykonana mistrzowsko, wiersz wchodzi w dialog z obrazem, interpretując jego tajemnicę. Pozdrawiam z wielkim podobaniem 6/5

Bardzo ciekawie przedstawione, zatrzymujący utwór :) Pozdrawiam serdecznie :) 6/5

Świetny, z wielkim podobaniem, pozdrawiam ciepło.
5/6

Ten wiersz to jak melancholijna opowieść o miłości, która stała się sztuką, ale też więzieniem. Podoba mi się, jak z prostotą i wrażliwością pokazujesz, że nawet piękno może być ciężarem, gdy kryje w sobie ból i samotność.

prześwietny tryptyk. Podziwiam Twoją wyobraźnię.
Pozdrawiam.

Tryptyk ekfrazowy olśniewający, jak obraz Vermeera. Czytałem wielokrotnie i powiem szczerze, że takiej uczty się na portalu nie spodziewałem. Nie raz widziałem dziewczynę Vermeera na żywo - i gdy zobaczę znowu, będę bogatszy o Twoje wiersze. Brakuje skali, dam cyklowi najwięcej ile można, 6 na pewno za treść, choć to był trudny wybór. Kłaniam się nisko znakomitej Autorce :)

...
czy to uwięzienie
żyjemy
dopóki obraz istnieje
zawsze chcemy więcej
zabrakło słów
zatonęły w płótnie patrząc
czytam twoje myśli
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Z przyjemnością poczytałam
serdecznie pozdrawiam :)

Czysta poezja pozdrawiam serdecznie 😉👍✨

Znakomita odsłona tajemnicza Poetko:)
Czekam na epilog ochłaniając powoli.
Serdecznie Cię pozdrawiam!

Kolejna odsłona "Dziewczyny z perłą"...pięknie...trzeba mieć niezwykle dużo wyobraźni aby odbierać obraz w tylu wersjach :)
Pozdrawiam z uznaniem Lari :)

przepiękny, refleksyjny, ale przede wszystkim bardzo emocjonalny...
przypomniałaś mi...
jesteś łzą
zaklętą w perłę
wyrzuconą na brzeg
płaczem oceanu
samotną i piękną
smutną i podziwianą
jesteś nieskończonością
i zakończeniem...

Przepięknie, pozostaje w tej chwili moją ulubioną ekfrazą :)
Pozdrawiam z podziwem :)

Całym sercem popieram komentarz Elżbiety.
Wiersz czytałam z zachwytem.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

A mnie się wydaje, że ten wiersz to głos zatrzymanej w czasie postaci, której spojrzenie przetrwało wieki, choć jej historia została zapomniana. Pokazuje, że za pięknem obrazu kryje się ból i tęsknota, a perła – symbol daru i blasku – staje się ciężarem niesionym przez wieczność. Poruszająca refleksja o miłości, utrwalonej, ale i uwięzionej w sztuce, która nigdy nie odda pełni uczuć.
6/5

Wspaniałe zakończenie, wiersz spiął  klamrą niedopowiedzenie obrazu! Brzemienna cisza, to symboliczne zamknięcie tajemnicy artysty i modelki. O nim wiemy niewiele, ona żyje dzięki niemu, chociaż bez imienna. Czekałam na trzecią odsłonę jak na rozwiązanie romantycznej intrygi, rozpaliłaś, Lariso wyobraźnię zwłaszcza drugim wierszem, w tym z ogromną kulturą prowadzisz do oczywistego finiszu, a jednak wyczekiwanego z napięciem.
Podziwiam wyobraźnię, pomysł, temperament i subtelność stylu!
Ściskam z uznaniem, Przyjaciółko:))⭐

w tej dziedzinie to jeśli nie mistrzynią świata
to mistrzynią na TW z pewnością jesteś
mi pozostaje bić brawo i podziwiać
:)

Trzecia odsłona również bardzo esencjonalna.
Wręcz namacalna dla odbiorcy. :)

Lara frunie po niderlandzku.
Ten obraz wisi w Maurithuis muzem w Hadze, ciągle przed nim tłum.
Szacun i daszcz!