Tęsknię, kiedy Cię nie ma
Tak pragnę Twego powrotu...
Gdy wracasz ma dusza śpiewa
Ten śpiew nie umniejsza tęsknoty.

Gdy jesteś tak bardzo blisko
Tęsknię tym bardziej mocno
Gdzież to tęsknoty siedlisko?
W poduszce wilgnej łzą nocną?

Kiedy Cię znów dotykam
Ty wzdragasz się i odsuwasz
Już Cię przenigdy nie spytam
O obraz, co myśl Ci podsuwa.

Wiem, że już nie ma nadziei
Jej nigdy chyba nie było
Lecz w myśli gęstej zawiei
Niedawno coś mnie olśniło.

Może nigdy tego nie chciałaś
Z innego mnie względu wybrałaś
Nie chciałaś mieć kuli u nogi
Inaczej chciał jednak los srogi.

Obrazy w pamięci cudowne
Bolą jak jasna cholera
Te chwile jakże wymowne
Czas mi stopniowo odbiera

Jakoś nie chciałem już czekać,
Radzę więc sobie jak umiem.
I nieuchronnie odwlekam
Niesmaku twojego strumień.

Tęsknię, bardzo, kochana
Na chwilę przestać nie mogę
Wieczorem i wcześnie z rana
Taką odczuwam trwogę...

Że nigdy nie będzie mi dane
O czym już nie raz myślałem
Zabliźnić mą serca ranę.
Ją zawsze przed Tobą chowałem.