Twoje Wiersze - Eden

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

ponad dwanaście godzin temu

Duchowy wzrost możliwy jest jedynie w relacji z innymi ludźmi, co oddala od samotnego, idyllicznego Edenu. Pozdrawiam serdecznie

klaks

dziesięc godzin temu

Dokładnie, dziękuję za komentarz :)
Pozdrawiam serdecznie

Izka1^(*)

ponad dwanaście godzin temu

6/5

sturecki

dzień temu

Ten wiersz to próba uchwycenia chwili pierwotnej jedności z naturą, która musi ustąpić dojrzewaniu, starzeniu się i konfrontacji z samym sobą. Myślę sobie, że prawdziwe duchowe wzrastanie zaczyna się dopiero wtedy, gdy obok jest ktoś drugi – równie kruchy, ale potrzebny.
6/5

sturecki

ponad dwanaście godzin temu

Tak, bo choć trawa z trawą rośnie bez kłótni, to my najpierw musimy wyplewić własne lęki, zanim zakwitniemy w czyimś towarzystwie.

klaks

ponad dwanaście godzin temu

Tak...Myślę że trawa najlepiej wygląda w towarzystwie trawy, a człowiek z drugim człowiekiem :). Dla wielu z nas, łącznie ze mną, przyroda z miejsca odpoczynku często zamienia się w ucieczkę, lecz żadne magiczne miejsce nie da nam spokoju dopóki nie zmierzymy się z tym kto nas gnębi. Nie przyniesie również tyle szczęścia, ile dostarczyć może harmonia w porozumieniu z innym człowiekiem. Dziękuję za mądry komentarz :)
Dobrego dnia :)

Motylek78

dzień temu

piękny twój Eden
zwłaszcza zakończenie
Pozdrawiam serdecznie 🦋💙

klaks

ponad dwanaście godzin temu

Bardzo dziękuję Motylku :)
Pozdrawiam serdecznie🌷

Larisa

dzień temu

Czytałam dzisiaj kilkukrotnie Twój wiersz!
Jest głęboki... wielopłaszczyznowy. Odnosi się zarówno do naszego człowieczeństwa jak i wiary. Łączy człowieka z wiarą... spaja. Dla Peelki, wiara jest istotną wartością, ale duchowe przeżywanie życia, najpełniej wyraża się w kontakcie z drugim człowiekiem.
Oczywiście jest pewien warunek, ten drugi człowiek musi mieć w sobie dobro. Tylko na płaszczyźnie dobra można wzajemnie się kształtować. Wiara w dobro tworzy nas lepszymi ludźmi. Stajemy się lepsi, dzięki drugiemu człowiekowi...
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

klaks

ponad dwanaście godzin temu

Zgadzam się z Tobą, najpełniej człowiek wzrasta na płaszczyźnie dobra z drugim człowiekiem. Przyroda jest wspaniałym miejscem odpoczynku a relacja z drugim człowiekiem naszego duchowego rozwoju, lecz również w konfrontacji z tym złym człowiekiem. W konfrontacji ze złośliwością czy złem, dużo o sobie się dowiadujemy: będę uciekać, oddam tym samym czy nauczę się asertywnej obrony...Pięknie dziękuję za zgłębioną analizę :)
Pozdrawiam serdecznie Lariso🌹