Odyseuszu oceniłem warsztat na 6, bo jest zarys melodii i rytmu w wierszu. czytam inne i teraz widzę czy słyszę o co w tym chodzi. mam świadomość teraz świadomość kto ma potencjał, kto nie.

Wszechświat się rozszerza. Czy "powoli, powolutku"? Najdalsze gwiazdy "uciekają nam z prędkością bliską prędkości światła. Jeśli to jest wolno, to jak zdefiniować słowo "szybko"? "Nikt nie wie dlaczego" - Dlaczego, to moim zdaniem złe pytanie. My widzimy i opisujemy jak jest. Pytanie dlaczego sugerowałoby, że rozszerzanie się wszechświata jest czyimś (Bożym?) celowym działaniem, a nie zjawiskiem naturalnym zachodzącym samo przez się.
No i w tym wszechświecie jesteśmy my - "trzciny". Nie tylko myślące, jak chciał Kartezjusz, ale też obdarzone uczuciami. Jak piszesz mamy czas i serce. Szalenie antropocentryczna perspektywa. Dla mnie ludzkość to jak kolonia bakterii w organizmie. Epizod. "Cywilizacja", która zabija swego żywiciela, sama przez to niszcząca sobie warunki do życia. Dzisiejsze ruchy "eko" To tak, jakby bakterie cholery, czy innej dżumy nawoływały się nawzajem "Nie bądźmy aż tak zjadliwe. Może dzięki temu gość pożyje trochę dłużej, a my w nim."
Ale, wydaje mi się, że zboczyłem nieco od tematu, więc krótko: 5/5.

piękne jest takie serce .... pozdrawiam serdeznie ...

Naukowo jest stwierdzone , że pod wpływem ciepła, przedmioty zwiększają swoją objętość , więc pewnie to te nasze gorące serca powodują rozszerzanie się wszechświata ;)
Ciekawe, filozoficzne rozważania :) Pozdrawiam :)

przestrzeń sama zadba o siebie a my powinniśmy się skupić na robieniu porządku na planecie bo nigdy z tego łajna nie wyjdziemy

A to ciekawe, jeżeli przyjęliśmy, że wszechświat jest nieskończenie wielki, to jak może się jeszcze bardziej rozszerzać i kto to matematycznie udowodnił…? No chyba, że tylko w poezji… :)

I każdy na to okamgnienie
ma swoje własne spojrzenie :)
Pozdrawiam :)

Fajnie ujęty temat :) Z różnego punktu widzenia to samo nabiera innego znaczenia...
(P.S. czy na końcu nie miało być "darowanE" ? )
Pozdrawiam Odiś i życzę miłego poniedziałku :)

Do tego świat jest w ciągłym ruchu. My tez, gonimy, nie wiadomo za czym, zamiast żyć i delektować się "odrobinę czasu darowaną od losu" – piękna puenta. 6/5 Serdeczności

pięknie to ująłeś w wierszu

Niby nic, a jednak tak wiele! Ładne "fiozofowanie"
Pozdrawiam, Odyseuszu:)⭐

Tu na Ziemi działamy, myślimy,
różne uczucia mamy. Jesteśmy
częścią kosmosu.
Ślę moc serdeczności:)

Mówisz o naszej małości wobec kosmosu, ale też o czymś, co mamy wyjątkowego – ciepłe serce i chwilę istnienia. We wszechświecie jesteśmy jak pyłek, ale mamy w sobie ogień – i to on nas naprawdę liczy.
6/5