Twoje Wiersze - Wrócimy za rok

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jastrz

ponad dwanaście godzin temu

Natura jest silniejsza od człowieka. Dzieła człowieka są kruche i pozostaje po nich pogorzelisko. Ale natura umie je wypełnić pięknem. I dopiero, jak bliżej się przyjrzymy jakaś niezupełnie zakryta kwiatami cegła powie nam, że kiedyś tu gospodarzył człowiek.

aff^(*)

ponad pięć godzin temu

Tak właśnie.

Akurat to miejsce pamiętam spzred pożaru i jestem świadkime jego zmian.
Właściwie to dwa miejsca - polana (była polana) w lesie i dom, który pamiętam jeszcze, a teraz pozostałości murów. Są na jednej trasie spaceru.
Pozdrawiam serdecznie :-)

Groschek^(*)

ponad dwanaście godzin temu

ja Ci to Koleżanko teraz oceniam, napiszę Ci ale coś więcej po potwierdzeniu że jest wszystko tutaj tak napisane, jak sobie ten tekst zaplanowałaś; wydaje mi się bowiem że w kilku miejscach jest niegramatyczny, a to tu często wiąże się z figlami płatanymi przez autokorektę - pzdr.serd. i b. ucieszył mnie ten wiersz; nie odbieraj przypadkiem zatem mojego komentarza negatywnie 🙄

aff^(*)

ponad pięć godzin temu

rzeczywiście z tym autopoprawiaczem nie mam siły już walczyć :-)

aff^(*)

ponad pięć godzin temu

też zwykle poprawiam, tutaj póxniejsza chyba ostateczna wersja
https://poezja.org/forum/utwor/239702-wrócimy-za-rok

Pozdrawiam :-)

Przeboski Mandaryn

dzień temu

Bardzo ciekawy wiersz

aff^(*)

dzień temu

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-)

LydiaDel

dzień temu

Wiersz mówi o trwaniu, o ciszy, która wszystko przenika i przywraca sens. Niby wszystko stracone, a jednak coś zostało – może wspomnienia o przeszłych czasach? Wracamy tam, gdzie nasi przodkowie leżą. 6/5 Serdecznie pozdrawiam

aff^(*)

dzień temu

Ale co stracone?
To Twój obraz, Lydio, który zobaczyłaś i którym się podzieliłaś. dziękuję :-)

Świetliki wracają co roku, znam ich miejsce :-) Aczkolwiek nie zawsze na nie się trafi, mają swój własny harmonogram,
Pozdrawiam serdecznie :-)

sturecki

dzień temu

Wydaje się, że ten wiersz to pełne szacunku spojrzenie na miejsce, gdzie przeszłość wrosła w przyrodę – jakby pamięć miała swój zapach, kolor i oddech. Zastanawiam się, czy nie mówi też o tym, że mimo ciszy, życie nadal trwa – w jeleniach, źródłach i paprociach, które pamiętają lepiej niż człowiek. Wiersz ma w sobie coś z obietnicy – że wrócimy nie po słowa, ale po obecność.
6/5