Bujne kwiecie wita słońcem
pośród rabat sobie znanych
(z) mianem szlachty
duma życiem płonny narcyz
wielbiąc zachwyt
pychą rzuca czarci płomień

Wszystkie kwiaty więdną zgrzytem
walcząc dzielnie ponad tydzień
smutnym cyklem
biegną myślą ponad życie
istny czyściec
pełnią gwaru rzeszą szyderstw

Bujne kwiecie wita słońcem
pośród rabat sobie znanych
(z) mianem szlachty
duma życiem płonny narcyz
wielbiąc zachwyt
pychą rzuca czarci płomień

Posiadł śmiałość niczym dzwoniec*
widok powiem całkiem skrajny
gorycz sprawy
obraz smutny lity tkany
rąbie szczapy
ostrzem próżni wdzięki tnące

Bujne kwiecie wita słońcem
pośród rabat sobie znanych
(z) mianem szlachty
duma życiem płonny narcyz
wielbiąc zachwyt
pychą rzuca czarci płomień




/Bergerette — Forma typowo pastoralna, a więc śpiewana. Posiada różne linie sylabiczne i odmiany. Niniejsza zbudowana jest na 8 zgłoskowcu, przeplatanym 4 zgłoskową linią. (U mnie jak zwykle z utrudnieniem)

Co jest dziwne:
W tej formie pierwsza strofa pełni funkcję refrenu:

Pojawiając się jako trzecia i piąta,
przez co nadaje efekt ronda. /



* Dzwoniec — Świetnie naśladuje odgłosy innych ptaków, oraz znacznie się wyróżnia podskokami, zawisając w powietrzu podczas godów. Ponadto jest świetnym śpiewakiem, którego repertuar słyszymy w naszych ogrodach, czy parkach.