Gdybyś tylko
chciała przyjść

delikatnie powoli otworzyć serce
kwiatom wykiełkować subtelnie

zrosić kapuśniaczkiem spragnioną ziemię od korzeni puścić pąki

i dojrzewać chwili w słońcu
skąpanej tęczy kolorów

niech to będzie preludium
nad ranem świtem

unoszącym się w ciepła porywie
wietrze muskającym ciało

jak dotyk aksamitu pod palcami
jak miłość w rozkwicie

nie zachłanna lecz stała w uczuciu
niech nie będzie iskrą co spali się

i nic tylko popiół zostanie
a ogniem co zawsze się żarzy

gdybyś tylko chciała przyjść
i zostać na dłużej

zatrzymać się na mojej ławce
z widokiem na łąkę

jeszcze nie zieloną
a już spragnioną

przeżyć maj dreszczem
dotknięty i lekko muśnięty wiatrem

poczuć ciepło opływające
każdy zakamarek ciała

gdybyś tylko chciała
mogłabyś być bzem pachnącym

jaśminem burzącym zmysły
maciejką od spokoju duszy

a jesteś mi panią kapryśną
przyjaciółką bliską

choć nie wiesz kiedy nadejść
tulipan zawsze czeka na wiosnę