Tak łatwo cierpieć, tylko po co? Pozdrawiam

Wyzwolić się od cierpienia to sen wariata

Cierpienie należy do ludzkich uczuć. Tym bardziej docenimy szczęście. Pozdrawiam serdecznie

Choć nie lubimy cierpieć , to życie uczy nas tego , że musimy być przygotowani na cierpienie .
Dobry wiersz Kasiu :)

Pozdrawiam ciepło :)

Wie rsz na 💯

Puenta powala:). Pozdrawiam

Etymologia slowa "cierpienie" odsyła do kilku innych terminów. Ja wskażę trzy. Dwa pierwsze to: drętwienie oraz cierpkość. Można by to połączyć i przywołać np. znane być może doświadczenie z gabinetu dentystycznego, gdy otrzymuje się w dziąsło znieczulenie. Po kilku sekundach drętwieje część jamy ustnej. Trudno jest wówczas cokolwiek powiedzieć. Człowiek w miejscu znieczulenia oczywiście nie czuje nic, natomiast wokół – tam gdzie wszystko jest zdrętwiałe – odczuwanie dotyku jest zniekształcone. Właśnie! Cierpienie to stan psychiczny (bo fizyczny to ból), w którym podczas jego trwania zniekształcone zostaje odczuwanie rzeczywistości. I to ujęte, jak sądzę zostało w Twoim wierszu w czterech kolejnych strofach. Natomiast ostatnie dwa wersy wiersza odwołują się do innego pojęcia, które etymologicznie zbliżone jest do "cierpienia". Mianowicie chodzi o "cierpliwość". W tym ujęciu wspomniana w wierszu "umiejętność cierpienia" jest niczym innym jak cnotą cierpliwości. Piekne, nieprawdaż? Umieć cierpieć znaczy więc tyle, co z cierpliwością przejść przez etap w swoim życiu, w którym w zniekształcony sposób odbieramy rzeczywistość.

Całość tego kontekstu powyżej pozwala nam np. spojrzeć głębiej na postawę męczenników za wiarę. Człowiek wewnętrznie wolny, zanurzony w Prawdzie, nie odczuwa cierpienia w sferze psychiczej, jak to już zostało zauważone. Odczuwa on oczywiście ból fizyczny podczas zadawanych mu tortur, natomiast nie cierpi, bowiem jego spojrzenie na rzeczywistość nie jest zniekształcona. Zanurzona jest przecież w Prawdzie. Męczennik z cierpliwością przechodzi przez swoje trudne doświadczenie bólu fizycznego, pozostając jednoczenie w pełnej wolności zjednoczonym z Bogiem w Prawdzie. Cierpienie go nie dotyka, jedynie ból, który jak wszystko, co cielesne przeminie, osiagnie swój kres w pewnym momencie.

I tu sam sobie zadaję pytanie płynące między wersami z wiersza: Czy rzeczywiście umiem cierpieć? I dalej: Czy to, co nazywam cierpieniem, rzeczywiście nim jest? Jeszcze dalej: Czy jestem wewnętrznie wolny, by cierpienie mnie nie dosięgało?

Tyle refleksji z wierszyka. Pozdrawiam Cię Sylwio. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

ja też nie lubię cierpieć ,,, wiersz bardzo dobry ... pozdrawiam serdecznie ...

Bardzo dobry wiersz