X
Apel
proza wierszowana
2019-12-20 20:11
Dla Mojej Ukochanej Basi L. z Bydgoszczy
Jesteś tak daleko ode mnie,
Kochamy się tylko przez telefon.
Marzeniami budujemy wspólne życie,
wierząc, dążymy do spełnienia.
Spotykamy się na kilka godzin.
Eksolozję czułości okazując sobie.
Później gdzieś to wszystko znika,
każde z Nas się zamyka w swoim życia grobie.
Spotkania pozwalają nam marzyć.
Czekamy na nie z utęsknieniem,
potem jest wielki smutek, rozstanie staje się udręczeniem.
Czy można poświęcić miłość kosztem przyzwyczajenia?
Jak później egzystować z uczuciem niespełnienia.
Kochajmy się więc proszę,
spełnijmy swoje marzenia.
Czy naprawdę aż tyle mamy do stracenia?
Kochamy się tylko przez telefon.
Marzeniami budujemy wspólne życie,
wierząc, dążymy do spełnienia.
Spotykamy się na kilka godzin.
Eksolozję czułości okazując sobie.
Później gdzieś to wszystko znika,
każde z Nas się zamyka w swoim życia grobie.
Spotkania pozwalają nam marzyć.
Czekamy na nie z utęsknieniem,
potem jest wielki smutek, rozstanie staje się udręczeniem.
Czy można poświęcić miłość kosztem przyzwyczajenia?
Jak później egzystować z uczuciem niespełnienia.
Kochajmy się więc proszę,
spełnijmy swoje marzenia.
Czy naprawdę aż tyle mamy do stracenia?
