Twoje Wiersze - Fanaberia 17. Psychologia codzienności

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Częstomir^(*)

godzinę temu

Często niestety zawodzimy się, gdy oczekujemy wzajemności od ludzi którym pomogliśmy. To smutne. Pozdrawiam serdecznie:)

Monia

trzy godziny temu

Czasem podajemy komuś pomocną dłoń, a nie dostajemy nic w zamian. Bardzo częste zjawisko w naszym życiu pozdrawiam serdecznie 😉

legenda

cztery godziny temu

kosi, kosi łapki, klaśnij w łapki i uśmiechnij się sypią się gwiazdki:)pozdrawiam

legenda

cztery godziny temu

5/6

JoViSkA

pięć godzin temu

Podam dłoń, a na niej serce sypiąc gwiazdkami szczerze, bo nic mnie tak nie cieszy jak uśmiech na twarzy Przyjaciółki/przyjaciela :)))
Pozdrawiam najserdeczniej Eluś i życzę udanego weekendu :)) Uściski!

Maciek.J^(*)

ponad pięć godzin temu

wyliczanka dla dorosłych - zmysłowe i subtelne zarazem

Krystek

ponad pięć godzin temu

Wspólne zrozumienie i dążenie w tym
samym kierunku daje dobre efekty.
Serdecznie pozdrawiam, przyjazne
myśli zostawiam:)

Odyseusz62

ponad pięć godzin temu

Chyba czytasz w moich myślach właśnie wiersz o gwiazdach przyszło mi napisać, niedługo umieszczę pozdrawiam serdecznie

andrew

ponad pięć godzin temu

...
gwiazdkę z nieba dała
wiele obiecała
wspomnienia zostały
z gwiazdką nie uleciały
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

samisen

ponad pięć godzin temu

„kosi, kosi łapki, podam moją, dasz mi swoją?” Myślę, że są delikatnym zaproszeniem do kontaktu, może nawet do bliskości. Mamy tu niewinną prośbę, sugestię otwartości: „dam ci coś od siebie , czy dasz mi coś w zamian?”. To może być zarówno dosłowna dłoń w geście przyjaźni, jak i metaforyczne otwarcie się na drugiego człowieka.
Tak, Elu nie pisałaś jeszcze…

samisen

ponad pięć godzin temu

ocena 5/6
bardzo mi się to podoba

sturecki

ponad pięć godzin temu

Filozoficzna miniatura zapisana w lekkiej formie – największe cuda zaczynają się od prostego „trzymaj mnie za rękę” i nawet gwiazda z nieba staje się możliwa, jeśli najpierw podamy sobie dłonie.
6/5

^(*)

ponad pięć godzin temu

Nawet gdy młoda dusza ze starą gra w tę grę to też obie czerpią od siebie wzajemnie na poczet przyszłych etapów świetlistego istnienia 🌍

Pokaż mniej

Logowanie

Fanaberia 17. Psychologia codzienności

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji