wszystko już tu napisali w komentarzach...tekst jest bardzo wyrazisty..

Wątpliwości to efekt uboczny wolności wyboru.
Tak się w tym zapętliliśmy, że nie pomagają tabletki, światłe rady - o autorytetach nie ma co wspominać, bo to pojęcie bez desygnatu.
Co jest prawdą, kiedy my sami jesteśmy prawdziwi?
Może trzeba wrócić do źródła - tylko co nim jest i gdzie go szukać?
Pozdrawiam :)

Cześć. Uważam, że podmiot liryczny zadał pytanie na pewno nie z serii tych prostych. To pytanie często spędza sen z powiek, na pewno u tych, którzy są wrażliwsi na świat, którzy borykają się z wewnętrznym rozdarciem, z niepewnością pomiędzy tym, co jest, a tym, co było, a może i nawet tym, co wydaje im się, że jest, choć nigdy nie miało miejsca. To granice szaleństwa przeżywanego w zaciszu, we własnych myślach, która jak dzwon dobija się do serca i duszy zadając ciosy raz po razie. Nie tak łatwo później te ciosy załatać, ukoić, wymasować, zapomnieć... poruszasz swoim wierszem, i to do głębi. Czuję ten ból podmiotu i chciałabym móc go właśnie rozmasować słowami, ukoić, zrobić cokolwiek, ale wiem, że to i tak na nic się zda, bo tego bólu nie może ukoić nic ani nikt poza tą daną osobą, która to przeżywa. Zostawiam swoje współczucie i uznanie w kwestii umiejętności przekazywania emocji w wierszu. Gratuluję.