X
Kwiat
biały (bez rymów)
2021-06-15 21:05
Samotny i twardy jak nadmorska skała.
Opuszczony jak drzewo na środku stepu.
W dalekiej podróży statek na środku Atlantyku.
Poszukuje iskry odwagi w wodach głębokich.
Surowy i zimny niby mrozy Syberii.
W otoczce zimnego ciała, serdeczna dusza schowana.
Za kości szeregami, za dywanami mięśni, żył drogami,
ukryta prawdziwa natura, ze środka pochodząca.
Tli się jeszcze nadziei promień, budzi się kwiat.
Już przebiśnieg wyrasta na zaśnieżonym sercu.
Przepowiadając przyjście wewnętrznej wiosny.
Opuszczony jak drzewo na środku stepu.
W dalekiej podróży statek na środku Atlantyku.
Poszukuje iskry odwagi w wodach głębokich.
Surowy i zimny niby mrozy Syberii.
W otoczce zimnego ciała, serdeczna dusza schowana.
Za kości szeregami, za dywanami mięśni, żył drogami,
ukryta prawdziwa natura, ze środka pochodząca.
Tli się jeszcze nadziei promień, budzi się kwiat.
Już przebiśnieg wyrasta na zaśnieżonym sercu.
Przepowiadając przyjście wewnętrznej wiosny.
![[ GALBA ]<sup>(*)</sup>](/imagethumb,UjFENnU2KTNmOFY0QDQ4OUc4LjU.jpg,icons,150x150)
