Twoje Wiersze - Odchodzenie

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

klaks

2024-11-02

Bardzo ładny refleksyjny wiersz
Pozdrawiam serdecznie:)

Wszystkość^(*)

2024-11-05

Bardzo dziękuję i wzajemnie pozdrawiam 🙂

Michał^(*)

2024-10-31

Kochając życie mimo, że często nie jest łatwe, trudno się z nim rozstać jak z każdą miłością. Bez żalu też można.
Pozdrawiam serdecznie Wiolu:)6/5*

Wszystkość^(*)

2024-11-05

Prawda. Dziękuję i pozdrawiam Cię Michał 🙂

Lenia

2024-10-30

Dobrze gdy człowiek umiera spełniony " syty życia" ładny , refleksyjny wiersz:)

Wszystkość^(*)

2024-11-05

Bardzo dziękuję Leniu. Pozdrawiam 🙂

Izka1^(*)

2024-10-29

Niestety, całe życie musimy wybierać. Pozdrawiam z podobaniem

Wszystkość^(*)

2024-10-30

Byle tylko nie żałować. Dziękuję Izo, pozdrawiam serdecznie 🙂

bez definicji

2024-10-29

Bardzo dobry wiersz i zastanawiające przesłanie.

Pozdrawiam serdecznie - Bezka:)🌻

Wszystkość^(*)

2024-10-29

Pięknie dziękuję Bezko i pozdrawiam serdecznie 🙂

Odyseusz62

2024-10-29

W każdej intensywności jest odrobina lęku.
Pozdrawiam.

Wszystkość^(*)

2024-10-29

Odrobina to i nawet potrzebna. Pozdrawiam wzajemnie Odyseuszu🙂

Elżbieta

2024-10-28

Każdy wybór jest "na dwoje babka wróżyła", a z czasem dokonuje się je jeszcze trudniej! A czy można się wysycić i nie żałować? Składałam życzenia urodzinowe, a jubilatka odpowiedziała, że chce umrzeć... może była syta!?
Pozdrawiam serdecznie, Wiolu:))⭐😘

Wszystkość^(*)

2024-10-29

Być może była już syta, nie wiadomo jakie przesłanki za tym stoją. A z tymi wyborami faktycznie, że z czasem są trudniejsze tym bardziej jeśli nie jesteśmy jakoś odporni życiowo. Czas nas uczy pogody podobno, liczę na to. Pozdrawiam wzajemnie Elu😘

Kornel Passer

2024-10-28

O Abrahamie, ale i o Hiobie Biblia mówi, że umarł "syty dni"...

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Mam nadzieję, że dożyję (jak Hiob czy Abraham sędziwego wieku( chociaż z pewnością nie aż tylu lat)a w dobrej kondycji i będę syta dni. Jest nadzieja wszak obaj już w starszym wieku po wielu przejściach prowadzili satysfakcjonujące życie 🙂

ekszki

2024-10-28

I nie ma tu zbytnio miejsca na fizyczne uniesienia

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Zapomnieć się, dlaczego nie😁

Waldi1

2024-10-28

Wczoraj widziałem odszedł 86 lat miał ...więc mówię do żony... zostało mi jeszcze 15 lat ..a może mniej ... pozdrawiam serdecznie ...

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Tego nie zgadniemy. Życzę Ci pięknych wielu lat w zdrowiu i radości Waldku🙂

Moona@

2024-10-28

Bardzo przemawiają te przemyślenia.
Emigracja* to zawsze jakiś stan "zawieszenia w tęsknocie" mz
Pozdrawiam :)

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Bardzo dziękuję Moona, to taki stan, że ani tu ani tu nie czujesz się u siebie, życie w tęsknocie, rozkrok między krajami, trudne wybory szczególnie w kryzysowych sytuacjach jak choroba bliskich. Z wiekiem ciężej to znieść. No ale... Pozdrawiam serdecznie 🙂

JoViSkA

2024-10-28

życie jakie by nie było, zawsze żal odchodzić...
Pozdrawiam cieplutko

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Niooo. Dzięki Ulu, pozdrawiam ciepło 🙂

jobo

2024-10-28

Sens istnienia narzuca się sam, wystarczy uważnie obejrzeć rzeczywistość.
Dobry wiersz, masz maxa, ale chyba nie byłaś "Wszystkością"
Szacun!

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Uważność- masz rację Jobo. Dzięki wielkie za maxa🙂od początku jestem Wszystkością, gwiazdka przy pseudo wynika z pomyłki przy pierwszej rejestracji na TW po prostu, takam zakręcona. Szacuneczek🙂

Marek Żak

2024-10-28

Wysycić się byciem. To świetne powiedzenie. . Pierwsze pokolenie emigrantów przeważnie stoi w rozkroku między starym i nowym. Co do odchodzenia, wpływ mamy ograniczony i trzeba czekać ale aktywnie. Pozdrawiam.

Marek Żak

2024-10-28

Trzeba mieć dystans do pracy, firmy, korporacyjnych absurdów, systemów, szefów, innych kultur i tak dalej, inaczej nerwy mogą nie wytrzymać. Pozdrawiam .

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Taka niestabilność właściwie też może człowieka rozwalić wewnętrznie albo właśnie poukładać w konsekwencji.

Marek Żak

2024-10-28

Wielu tak miało. Ja wyjeżdżałem na parę miesięcy i potem wracałem. Potem lata w korpo, więc też matriksowo, trochę tu, trochę tam. Pozdrawiam serdecznie.

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Nie wiedziałam tak naprawdę na co się piszę wyjeżdżając. Z trzech miesięcy zrobiło się 18 lat. Ależ mi się podoba co napisałeś, że trzeba czekać ale aktywnie, co za świeża energia, dzięki Marku

Dagmara^(*)

2024-10-28

Z wielkim podobaniem przeczytałam. Bardzo bliskie wersy...
Pozdrawiam

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Bardzo dziękuję Dagmaro, pozdrawiam ciepło 🙂

sturecki

2024-10-28

Odchodzenie przychodzi jak niespodziewany gość, a dni stają się odliczaniem, nie od początku, ale ku końcowi, w którym wszystko, co kiedyś miało znaczenie, zaczyna wirować jak liście porwane wiatrem. W tym tańcu refleksji i żalu, chybione decyzje ważą jak kamienie, a życie zdaje się nie do końca własne, jakby przynależało komuś innemu. W rozdarciu między tęsknotą a pustką, pytasz, czy można odejść bez żalu, czy istnieje spokój w samym byciu – odpowiedź jednak zdaje się odległa, jakby ukryta po drugiej stronie odchodzenia.
Może ostatecznie odchodzenie jest też szukaniem tego, co nas naprawdę zatrzyma.

sturecki

2024-10-28

To prawda, odchodzenie – czy to ludzi, czy rzeczy – skłania do głębszego przemyślenia, co tak naprawdę jest trwałe i ważne. Cieszę się, że moje refleksje mogą pomóc w porządkowaniu tych myśli, jak w małych szufladkach życia.

Wszystkość^(*)

2024-10-28

Odchodzenie szukaniem co nas zatrzyma, hm ze śmiercią w tle jednak wszystko nabiera innego sensu czy w ogóle z utratą czegoś, kogoś. Bardzo dziękuję Staszku za refleksje. Twoje podsumowania nie raz potrafią poukładać w szufladkach 🙂