Piękny wiersz pozdrawiam serdecznie ..

Kobieta zawsze fascynowała artystów i wyzwalała emocje. Ten malarz stworzył pewien trend, bo nie skupiał się tylko na pięknie kobiecej urody, młodości, ale także doceniał jej rolę macierzyństwa, rolę matki i westalkę rodziny w różnych okresach jej życia. Tworzył zmysłowe portrety wychodzące poza piękno. Dlatego warto kultywować jego nieskończoność stereotypowej roli kobiety.
Ty też stworzyłaś obraz niedostępnej doskonałości, ale zarazem zmysłowej.

Pozdrawiam serdecznie

Bardzo dobre pisanie

Pozdrawiam :)

Twój wiersz to dzieło sztuki samo w sobie. Pięknie to przedstawiłaś - namalowałaś bardzo smakowity obraz. Pozdrawiam serdecznie :)

Jakoś malarstwo nie wzrusza mnie tak jak potrafi to zrobić muzyka! Nie wyobrażam sobie bez niej dnia i życia...Pierwsza strofa bardzo mi się podoba! Malarz z miłości do kobiet poświęcił się malowaniu min. ich postaci, portretów...Tak odczytuję początek i cały wiersz 😊No tak napisane jest w dopisku...Masz "dobre pióro"! Pozdrawiam Bezko ciepło i dobrej nocy życzę 😊⭐🍀

A to zboczuch z pędzlem w dłoni.
To się ceni - taki wiersz ;)

Dla mnie Renoir to zieleń, ruch i światło, dlatego moim zdaniem strofa:
"przeciągam powłóczystość
pochmurnym niebem stopniując punkty
na dotkniętej promieniem dłoni
w stronę nieskończoności" najlepiej oddaje obrazy,
Pozdrawiam :)

Wiersz piękny i zgadzam się z Nata Szą, że metafory pierwsza klasa, ale jest ich tyle, że obdzieliłabyś co najmniej dwa wiersze :) Żartuję. No może półtora. ;)) Uwielbiam Renoira, więc świetnie czuję się w Twoim wierszu, ale wolałabym więcej niedopowiedzeń.
Kiedy po przeczytaniu wiersza czujesz niedosyt, to tak jak w seksie chcesz więcej i więcej .. Gdy jest przesyt, napięcie spada. Wiesz, o co mi chodzi? No to tak: w pierwszej pobłyskującej czy połyskującej? Ja wybrałabym opcję nr 2. Zlikwidowałabym ostatni wers: "wszech dzieła natury", bo jest zbędnym dopowiedzeniem. Zresztą słowo "natury" na końcu trzeciej przesunęłabym do czwartej, dając większą przestrzeń w interpretacji. W drugiej strofie znowu cięcie - słowa "doskonałości", bo rymuje się ze słowem "niewinności". Mniej więcej tak to widzę:



powstałem z różowej palety
połyskującej świetliście płóciennej skóry

muskam każdy detal
rozmywając problemy
w płynącym kadrze. nie dotykaj
zapraszam w głąb niewinności

muśnięte maliną usta
boginki z uroczo zatrzymanym
koneserem na łonie

natury. powłóczystość przeciągam
pochmurnym niebem stopniując punkty
w stronę nieskończoności

Pomyśl nad tymi drobiazgami, albo zostaw tak jak jest. Buziaki :)

Giganci wymagają uniesień, wiersz daje radę, sięga.

*literóweczka w tytule, w nazwisku, a w przypisie apostrof jest zbyteczny

Ach ci impresjoniści, nigdy nie przestaną nas zachwycać feerią świetlnych kolorów i ich ulotnością.
Pięknie opisujesz płótna Renoira, metafory first class!
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za przyjemność czytania:)

Piękny wiersz choć trudno mi się odnieść dogłębnie ponieważ malarstwo to odległy temat dla mnie.
Pozdrowionka Bezko :-)

Znakomity Wiersz!!! Bezko :)
Jestem pod wielkim wrażeniem....
Pozdrawiam z kompletem gwiazdek 5/6 :)

Piękny wiersz, wspaniale się czyta.
Pozdrawiam serdecznie :)

Bezko, trafiłaś w mój czuły punkt i to stylem tak, że "rozpływam się" w zachwycie!!! I mamy dziś obie spotkanie ze sztuką:)))😘
Buziaczek na dobry dzień 5/6:))⭐💋💖💖💖