Przytulam w milczeniu 😘

Porusza mnie ten wiersz
husteczki pod ręką
mogę czytać
do końca...

Pozdrawiam serdecznie

Gwiaździsta noc nad Rodanem- van Gogha- jest piękny tak jak utwór żałobny Chopina.
I Twój wiersz. Miłośćzwycięża śmierć.

Gocha!
Ode mnie najwyższe noty nie mają znaczenia, tylko zawartość w treści zrobiła takie wrażenie, że przypomniałem sobie, jak to jest stracić kogoś bliskiego...
Głowa do góry pisze wiersze!
Całość choć smutna, nie odbiega od całości.
BDB.
PZDR!

Tato pewnie jest dumny ze swojej Poetki. Temat bliski sercu o pamięci najdroższych.
Pozdrawiam serdecznie

Spróbuj spojrzeć na to w ten sposób, że nie każdy ma szczęście mieć w rodzicach przyjaciół.
Wiem, chyba tym bardziej trudno pogodzić się ze stratą...
Przytulam mocno.

Pięknie napisane:) też pisałam kiedyś wiersze o odejściu taty, teraz to ju wiele lat minęło ale masz rację w pamięci jest zapisany na zawsze i jakie to szczęście móc go dobrze pamiętać i wspominać:):)miłego:)

Dzisiaj ze znajomymi rozmawiałem m.in. o śmierci. Moment spotkania się z Panem Życia jest wspaniały! Wszyscy ronimy łzyz gdy umiera ktoś bliski, bo zdajemy sobie sprawę z tego, że nie będziemy już tu mieli więcej jego fizycznej obecności. Natomiast zatrzymywanie się na smutku, rozpaczy, żalu powoduje frustrację i nie jest to dobry kierunek. W gruncie rzeczy jest to przejaw naszego zatrzymywania się na sobie. Zmarły bowiem doszedł do najpiękniejszego momentu swojego istnienia – stanął twarzą w twarz ze Stwórcą. To jest coś wspaniałego! Dlaczego więc się smucić mamy? Cieszmy się ze szczęścia tej osoby. Zmarły nie przepadł w nicości. Nie obrócił się w niebyt. A ten, kto wierzył w Boga, nadal żyć będzie i to w najpiękniejszym świecie u boku Stwórcy. Wspaniała sprawa! Jezus nam to wszystko wskazał. Cieszmy się więc szczęściem naszych bliskich, którzy odchodzą, a nie skupiajmy na naszych smutkach. Przecież za chwilę wszyscy wierzący się tam spotkamy w Królestwie Niebieskim. A niewierzącym, no, cóż... współczuję perspektywy nicości i obejmuję ich modlitwą.

To brzmi może jak wariactwo, ale śmierć to są narodziny dla Nieba, więc jak się ktoś rodzi, to należy się cieszyć, a nie płakać.

Wiersz Twój, Gosiu, skłania do rozmyślań o śmierci i o życiu. Ukazuje również wrażliwość podmiotu lirycznego. Nie każdy jest chrześcijaninem, ale przy okazji Twojego wiersza można po raz kolejny podjąć myśl o własnym pojmowaniu życia i śmierci. A to dobrze robi na mózg, na serce, na życie także to wieczne. 😊

Uściski, uśmiechy i pozdrówki ślę do Cię. 😊 Hej ho! 😊🙋‍♂️

najważniejsze ... że pamięć jest w Twoim sercu ...więc tak naprawdę on nigdy nie odszedł ... pozdrawiam serdecznie ...

Pomilczę...
Wzruszyłaś i to bardzo...
Pozdrawiam bardzo cieplutko

Poruszające. Sam mam córki. Współczuję, bo czas leczy rany, niestety nie wszystkie.

wiersz chwyta za serce
pozdrawiam serdecznie 🦋

Bardzo poruszający wiersz.

Pozwolę sobie za Mitylene:))

I
- jak śmiesz
II
- być inspiracją
III
- moich trosk

Moja pokraczna interpretacja ;)

Nikt ani nic nie jest nam dane na zawsze....chyba tylko oprócz wspomnień...Pięknymi wesami snujesz opowieść o ojcu. Wzruszający przekaz. Podoba mi się metafora dotycząca dowodu ojcowskiej tożsamości. Pozdrawiam serdecznie:)

Rozbudziłaś tym wierszem we mnie wspomnienia. Też mam wiersz o moim tacie, ale trochę za długi.
Wiem, to będzie trochę inna niedziela, niż zwykle. 6/5 Pozdrawiam serdecznie.

... wiersz, pozstawię bez komentarza, jest za piękny i zbyt wzruszający...
5/6
Przytulam Przyjaciółko:))🌟❤

Wzruszający wiersz pełen tęsknoty. Piękny.
Pozdrawiam serdecznie :)

Czy tęsknota za kimś bliskim może być piękna? Ty dowodzisz, że może.