Twoje Wiersze - Prochowiec, płaszczem duszy*

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

naskraju*^(*)

2025-01-30

Stary, dobry prochowiec nigdy nie odsłoni podszewki na wiatr. Nawet wtedy, kiedy pogubi dziurki do guzików. Metafory wytrawne.

Uściski

Asteria^(*)

2025-01-31

Tak, to musi być stary, dobry prochowiec :)) dzięki Ulka

JaSnA7

2025-01-30

Świetny, urokliwy wiersz...
Poprowadził meandrami duszy.
Pozdrawiam pięknie:)
5/6

Asteria^(*)

2025-01-31

Witaj JaSna :)

snobbydoo

2025-01-30

Oj, zabrałaś mnie w świat zaczarowanej przenośni, lubię to czytać, choć sam tak nie piszę,bo chyba nie potrafię. Piękny wiersz. Piękny.

Asteria^(*)

2025-01-30

Dzięki za wpis, przesadzony... jak moje kwiaty do nowej ziemi :))

myszulek

2025-01-29

Piękny, pełen głębi i symboliki tekst! Zachwyca subtelne połączenie natury z emocjami, a metafory nadają mu niezwykłej wrażliwości i lekkości.

Asteria^(*)

2025-01-30

Dzięki myszulek :)

Motylek78

2025-01-29

mi najbardziej się podoba fragment
na wilgotnym dywanie mchu
uwielbiam spacery po lesie więc...
wiersz bardzo mi się podoba
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Asteria^(*)

2025-01-29

Kocham mech! w tym roku będę go hodować w ogrodzie na kamieniach i pieńkach :))
Dzięki za wpis

Chris^(*)

2025-01-29

Asteria, nie wiem czy z radości mam Cię najpierw przytulić a potem skrytykować czy skrytykować a potem przytulić. A Ty jak wolisz hihi
Ta "pradolina" to miód. Potem apetyt rośnie ale w ostatniej strofie zdechło. Ale to dobrze. Mogę sobie ulżyć 🙃

Asteria^(*)

2025-01-29

Jak zdechło? przecież ciało obróci się się w proch, ale dusza będzie dalej podążać :)))) fajnie, że jednak na końcówce odreagowałeś ;D

sturecki

2025-01-29

Kolejny dylemat, bo ...
Treść: – pełna metafor, które tworzą złożony i poruszający obraz duchowej wędrówki oraz wolności. Motywy pradoliny, popiołów i meandrów duszy nadają tekstowi poetycki urok. Przekaz o intuicyjnej ścieżce przetrwania jest zarówno subtelny, jak i wyrazisty.
Warsztat: – Forma wolna idealnie oddaje charakter refleksyjnego spaceru. Obrazy: „rozsypała dziurki drewnianych guzików” czy „wilgotny dywan mchu”, są oryginalne i zapadają w pamięć. Tekst kończy mocna, symboliczna puenta.
... musiałbym wybrać jedną ocenę: 6/5 lub 5/6.

sturecki

2025-01-30

Jeśli wiersz przyciąga uwagę i skłania do czytania do samego końca, to już samo w sobie jest sukcesem. A jeśli ktoś nie dotrwa? Cóż, może to znak, że to nie jego moment na ten tekst – ale wiersz znajdzie swojego czytelnika we właściwym czasie.

Asteria^(*)

2025-01-29

Dzięki za czytanie, można do końca wiersza czasami nie dotrwać :))