Twoje Wiersze - kamienny szczyt

kamienny szczyt

wolny

2025-12-10 18:14

przez wiele lat budowałam
dom na skarpie
kamyk po kamieniu

zanosząc wszystkie rozczarowania
na rozdroża
- wybaczając

z niezniszczalną pamięcią

uzbierało się i na solidny płot
chowałam się tam
w cierpieniu

lecz kluczem było wyjście
konstrukcja bez ronda

zrobiłam duży krok
i nagle

dom pachniał świeżym drzewem
polana skrzyły

tak łatwopalna byłam bliżej
ciepła

a przejście stało się rytuałem

światło rozlewało
wiązką wysokoenergetyczną
na zewnątrz

i dom stał się ciepłym domem

a płot zniknął

autor

bez definicji

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

samisen

godzinę temu

Wiersz niczym droga od lat gromadzonego cierpienia i zamknięcia w sobie, do wyzwalającego aktu przekroczenia własnych ograniczeń. Utwór jest metaforyczną opowieścią o procesie uzdrawiania oraz o dojrzewaniu do zmiany.
Pozdrawiam

Elżbieta

godzinę temu

Warto było! Nieraz trzeba przejść przez szczyt, albo kilka, by znaleźć ukojenie w cieple!
Serdeczności, Kochana:)⭐️💝

sturecki

trzy godziny temu

Wiersz brzmi jak osobista architektura przetrwania – z kamieni bólu budujesz azyl, a potem odważnie wychodzisz poza jego mur. Pokazujesz, że najtrudniejszy krok to ten, który zmienia zimną konstrukcję w miejsce naprawdę do zamieszkania.
Czasem płot znika dopiero wtedy, gdy człowiek sam przestanie się za nim chować.
6/5