Oj tak, Lukaszu. Masz rację. Opowiesc jest przydługa!
Pozdrawiam Cie równie serdecznie ;)

Strach przed otwarciem, a może także strach przed nieodracalną zmianą i jej konsekwencjami?
Dziękuję za Twój głos.
Pozdrawiam!

Dziękuję za zadumę. Miałem nadzieję na przeciwną interpretację, ale pewnie masz rację...

Hej. Tak jeszcze raz wróciłam do tego interesującego wiersza. Zadumałam się nad tym milosierdziem, a raczej jego braku, który udowadnia, że miłośći chyba w takim układzie nie ma...

Wiesz, ja też poczułem jak ta wstęga wije się - tutaj świetnie to oznaczyłaś - niemiłosiernie. Ten qiersz jest bowiem właśnie w jakimś głebszym sensie o braku mołosierdzia wobec drugiej osoby, ale także wobec siebie.
Serdeczności także dla Ciebie.

Serdeczności Piotrze!
;-)

Dziękuję, to ciekawe słowa. Co do komunikacji pelna zgoda. Jeśli zaś idzie o zwierzęta, to - jak sama zapewne wiesz - zbyt duuuże uproszczenie. Zwierzęta nie tworzą sztuki, nie piszą wierszy, które tak cenimy etc. I nie analizują w srnsie czysto intelektualnym. Ale... kupuję ten skrót ;) Jednak oboje wiemy, ze to czysta retoryka ;)
Milego wieczoru. Cieszę się, że (naprawdę i bardzo), że powymienialiśmy myśli.

Podzielę się z Tobą ciekawym spostrzeżeniem mądrej osoby, której w wolnych chwilach słucham. Iza prowadzi na YouTube kanał MasterYourLife. Posiada potężną wiedzę merytoryczną i doświadczenie, cenię takich ludzi. Ostatnio przytoczyła ciekawą oczywistość. Dlaczego zwierzęta są naturalnie szczęśliwe a ludzie posępni, nieobecni w tu i teraz, pogrążeni. Ponieważ zwierzęta nie myślą o sobie, nie analizują tego co się stało i może się stać, nie rozbijają g....na atomy mówiąc dosadniej, a ludzie tak;-))
Kolejna rzecz, zauważona też przeze mnie, ale i wielu przede mną - kluczem do wszystkiego jest właściwa komunikacja. Tak rzadko z niej korzystamy. I tu podłapuję od Ciebie - prostota jest piękna. Zresztą Joseph Murphy też pisał słusznie - należy robić tak prosto, jak się da.
Z tym Cię zostawiam, choć wiem, że masz ocean własnych, głębszych przemyśleń;-)

Zatem dziękuję. Ja takze nie mam problemu ze szczerą rozmową. Dla mnie poezja (choć może nie tyle poezja, co moje pisanie) to przekleństwo i chwilowe zbawienie w jednym. Wszystko w relacjach między ludzmi bywa takie skomplikowane i proste zarazem. Tylko czasem nie potrafimy lub nie chcemy dojrzeć tej prostoty. Nie akceptujemy jej.
Ja widzę życie jako prostą rzecz, ale nie zawsze potrafię tę prostotę realizować. Zbyt dużo analizuję, szczególnie jeśli chodzi o pewne osoby. Ty jako coach zapewne postrzegasz ten moj wywód jako banał, ale dla mnie to rodzaj ślepej uliczki. Wiesz, że jest ślepa, ale usilnie w nią skręcasz.
Dziękuję że poświęciłas mi swój czas!

Ha!
Jako life coach i mediator, starałam się wznieść ponad te moje "codzienności", ale widzę, że nie ucieknę od tego...
Powiem więcej, tkwię w tym na tyle silnie, że poezja jest moim, hm...antidotum?
Czasami trzeba oczyścić aurę i nakarmić duszę słowem, a poezja, nawet ta trudna i niewygodna jest skarbem samym w sobie, niekwestionowanym pięknem a możliwość obcowania z monologiem duszy, zapisanym przez kogoś wierszem, tak jak u Ciebie, to jest radość, czysta, niekłamana radość. Bliskość z wyższym i lepszym JA.
Zaś co do relacji, pierwotnie celowałam w partnerską, ale może dotyczyć przecież inne miłości. Ja na przykład mam trudną relację z apodyktyczną matką, która doprowadza mnie chwilami do furii, ja ją niekiedy też (2 ciężkie charaktery) ale "z urzędu" łączy nas miłość.
Poleciałam z prywatą, ale nie mam z tym problemu, ludzie zwierzą się mi, ja im, to buduje spójne relacje;-)))

Podoba mi się. Jednak przeceniłaś mnie. Miałem bardziej na myśli relacje (skomplikowane) mìedzy dwojgiem ludzi.
No ale jak się motywuje taki wrażliwy i na wskroś poetycki umysł...

Interpretuję głębiej.
Mogłabym osadzić PL w odniesieniu do Boga...(który przecież jest Miłością) Idąc dalej, sięgam do "Dziadów", gdzie Konrad usiłuje nawiązać dialog z milczącym Bogiem i jako poeta wygrać z nim...

Brawo Kasiu, ale... interpretuj dalej, interpretuj głębiej. Odpowiedz na pytanie 'dlaczego?'
Czekam z niecierpliwością.

Dziękuję Marku. Określenie "ciekawa ta miłość" odbieram jako wielki komplement.
Pozdrowionka.

Pięknie dziękuję!