Bocianek w gnieździe posłusznie siedzi
uważnie ruchy mamusi śledzi

Która kołuje nad bliską łąką
i wypatruje czy jest jedzonko

Teraz ląduje, blisko cielaczka
dziobem coś chwyta, może ślimaczka

a może wreszcie będzie to żabka
choć taka zdobycz to rzadka gratka

Już mama wraca, łup w dziobie trzyma
żeby nakarmić głodnego syna

Bocianek szybko dziobek otwiera
i niecierpliwie nóżką przebiera

Wytrzeszcza oczy na mamy zdobycz
i widzi łapkę, zieloną żabkę

co ma koronę złotą na głowie
"Toż to królewna, takiej nie połknę"

Bocianek dziobek zamknął czym prędzej
bo dla królewny otworzył serce

Na powitanie chwilę klekotał
łepek pochylił, pokłon jej oddał

Spojrzała żabka z wdzięcznością w oczach
że ją ten straszny bocian nie pożarł

Mama się dziwi temu szalenie
"Czemu nie rzucasz się na jedzenie?"

A synek na to: "Sama mówiłaś
jaka jest w baśniach magiczna siła

a tutaj przecież z bajki królewna
nie zwykła żaba, to jest rzecz pewna"

Mama się z bliska żabce przyjrzała
dopiero teraz to zrozumiała

Że taka zdobycz jej się trafiła
jakiej by nawet w snach nie wyśniła

Królewna żabka spełnia życzenia
aż trzy, gdy życie komuś zawdzięcza

Słyszała o tym od swojej mamy
gdy usypiała ją bajeczkami

"Więc, droga żabko, mam trzy życzenia
twa wdzięczność wiedzie do ich spełnienia"

Wybałuszyła żaba swe oczy
o co tu chodzi trudno jej dociec

Co prawda nosi złotą koronę
bo bal na łące będzie wieczorem

Więc się przebrała tak jak umiała
niezbyt ciekawie, lecz ujdzie w trawie

A tu jej każą spełniać życzenia
chyba już pora na "do widzenia"

Wiec żabka minę mądrą przybrała
i takie słowa wypowiedziała

" Spełnię wam jedno, lecz najważniejsze
bo się dziś wieczór na bal zbyt spieszę

A najważniejsze, jak wiecie sami
są pokój, zgoda pomiędzy nami

Więc was opuszczę z radością wielką
radości iskrę dam waszym sercom"

Ucałowała w zdumione dzioby
i skok zrobiła prosto do wody

Bocianek poczuł przypływ wzruszenia
co łezką w oku serce przemienia

Zrozumiał życie, zrozumiał świat
że każdy żyć chce, że każdy brat