X
Bez wejścia
nieregularny
2025-07-31 00:00
Wciąż pytam o drogę, wciąż błądzę we mgle,
a ściany są ślepe — nie wpuszczą mnie.
Ciemność mnie nie straszy, nie krzywdzi wprost,
lecz siada przy stole jak stary gość.
I mówię do niej, bo komu mam?
Gdy światło to tylko wyblakły czas,
że może się zmieni, że przyjdzie ktoś,
rozsunie zasłony, odpędzi noc.
Czasami się zdaje — tam błyska ślad,
jakby ktoś zapalił na moment świat,
lecz biegnę — i znowu rozciąga mrok,
jak w snach, gdy nie czujesz ciepła czyichś rąk.
a ściany są ślepe — nie wpuszczą mnie.
Ciemność mnie nie straszy, nie krzywdzi wprost,
lecz siada przy stole jak stary gość.
I mówię do niej, bo komu mam?
Gdy światło to tylko wyblakły czas,
że może się zmieni, że przyjdzie ktoś,
rozsunie zasłony, odpędzi noc.
Czasami się zdaje — tam błyska ślad,
jakby ktoś zapalił na moment świat,
lecz biegnę — i znowu rozciąga mrok,
jak w snach, gdy nie czujesz ciepła czyichś rąk.
