Cześć,
kolejny wiersz trafiony w klimat, który cenię sobie najbardziej.
Świetne przyrównanie uczuć do klimatów jesiennych; jesień ogólnie kojarzy się z przemijaniem, umieraniem - odnosząc się do tych liści, które latem zielenią się i żyją, jesienią zaś opadają i gniją pod drzewami, nie pamiętając już o tym, jak całkiem niedawno cieszyły niektórych oczy swoimi kolorami. W swoim wierszu "Ostatnie słowa" ukryłam podobną myśl:
"...posmutniał jak liście jesienne
cieszące się chwilę zaledwie
swoimi barwami pięknymi
w sercach innych
które jak nigdy dotąd
poczerniały listopadową nocą
i zniknęły
tak jak zniknąć musiały..."
Wiersz wybrzmiewa sentymentem, tęsknotą, to aż czuć, gdy się czyta. No i hashtagi również nakierowują na konkretne myśli: "miłość", "chłód", "samotność".
Widzę, że dałeś kolor niebieski, więc jedynie doczepię się do powtórzenia "pył" w dziewiątym i ostatnim wersie. W którymś miejscu fajnie, jakby było podobne, ale inne słówko.

Pozdrawiam pięknie i jesiennie mimo grudnia za oknem!