Mój komentarz jest dokładną odpowiedzią na zadane w Twoim wierszu pytania, ponieważ ten wiersz jest rodzajem zarzutu grafomaństwa dla niektórych twórców (którzy powinni sobie te pytania zadać i zamilknąć). Sama na takie pytania odpowiedziałam sobie już dawno. Używanie nieprecyzyjnego języka i pisanie przegadanych, niezrozumiałych wierszy nie jest jednak moją domeną. Większość Twoich wierszy nawiązuje ostatnio do tematu krytyki autorów nieprzemyślanych tekstów. Moich wierszy nikt dotąd na portalu nie skrytykował, a Ty mi uświadomiłeś, że to być może tylko kurtuazja, a nie żadna ocena. Dlatego zapraszam do komentowania także tych, którym moje wiersze się nie podobają lub którzy napisaliby coś inaczej. Chciałaby mieć realny odzew :) Pozdrawiam .

Moniko,Twój merytoryczny komentarz, bo odnosi się do treści, mógłby być inspiracją, dla tych, którym w komentowanym wierszu wszystko się podoba. Czy jestem usatysfakcjonowany Twoimi odpowiedziami? Częściowo, bo kluczowe jest pierwsze pytanie, a kolejne to tylko drążenie tematu. Potrzeba ekspresji jest istotną cechą człowieka, ale nie każdy jej rodzaj sprzyja rozwojowi wewnętrznemu. Komplikowanie rzeczywistości to zły sposób na jej rozumienie i odnalezienie się w niej. Używanie nieprecyzyjnego jezyka, lekkomyślność w interpretacji słów i pojęć, to prosta droga do bycia nierozumianym lub zrozumianym, a to chyba nie jest celem wymiany myśli między ludźmi? Nie muszę otrzymać odpowiedzi dlaczego musisz, ważne byś Ty sobie na to odpowiedziała i była pewna, że to z korzyścią dla Twojego rozwoju intelektualnego. Serdecznie pozdrawiam.

Warto te słowa o sobie umieścić w notce o sobie. Przewrotnie zwalasz winę na wymagajacego odbiorcę, zamiast na nieudane, nieciekawe, wydumane, ckliwe, egzaltowane (oczywiscie tylko w mniemaniu odbiorcy) wiersze. Jak to mówią - apetyt rosnie w miarę jedzenia. Im ciekawszego się cos przeczytalo usłyszalo, tym częściej oczekuje sie powtórki. Dziękuję za odpowiedzi i komentarze . Serdecznie pozdrawiam.

Witam ponownie :) Kolor niebieski wiersza to dokładnie przekaz:
"chcę rozwijać swój warsztat poetycki. Proszę o pouczające i konstruktywne komentarze". Tak jest napisane na stronie głównej na dole ;) Dlatego uważam że trudno rozwijać warsztatowo tak prostą formę. W Osobie Pana Stanisława widzę Odbiorcę bardzo wymagającego, jak to mówią, wysublimowanego więc naturalnie odsyłam do Osoby z udokumentowanym dorobkiem czyli Pani Izabelli. Jeśli to nie pomoże, jeśli apetyt na dobrą poezję nie zostanie zaspokojony pytam, "co się naprawdę dzieje?". Problem wyraźnie nie tkwi w Nas amatorach a w Odbiorcy. To On nie potrafi się odnaleźć lub gna przed siebie jak poetycki Don Kichot z La Manchy.
Oczywiście odpowiem na pytania które stawia wiersz. Czy muszę pisać wiersze? W podtekście jest grafomania. Nie muszę ale odkryłem/nauczyłem tak się wyrażać. Czy przychodzi mi to z trudem? Nie ale napisania tekstu zajmuje mi dużo czasu bo tekst dopracowuję, szlifuję, wyłapuję literówki,szukam piosenek, interpretuję, szukam słabych stron i wiem że i tak nie jest to produkt końcowy. Czy moja poezja jest coś warta, tak ale dla zwyczajnych ludzi. Bo piszę dla siebie i dla nich. Bo mówią że im coś daje. Tak po prostu. Poza tym mam dystans do siebie. Przyjmuję bez problemu komentarze pod warunkiem że są kulturalne. W powyższym utworze nie odnajduję śladów groteski. Chyba że domyślnej, tylko gdzie zderzenie radości i smutku itd. Pozdrawiam!

Nawet jeśli to nie jest groteska, chociaż pytania przejaskrawiają problem przymusu pisania, bo mało kto zadaje sobie takie pytania i większość uznaje je za niepotrzebne, no bo skoro ludzie napisane wiersze czytają i komentują, widać pisanie ma sens i wartość. Pytania, szkoda, że nie usłyszałem od Ciebie na nie odpowiedzi, mają to do siebie, że powinny być zrozumiałe, a im prostsze, tym łatwiej na nie odpowiedzieć, co niestety okazało się nie takie proste. Kolor niebieski to prośba o pouczające i konstruktywne komentarze. A co w Twoim komentarzu? Zachęta do czytania lubianej przez Ciebie poetki i konkluzja, że jeśli się kogoś nie czyta, to jest problem, jak się domyślam, z rozumieniem POEZJI. Komentarz konstruktywny, nie znaczy, że dotyczy jedynie formy, ale przede wszystkim treści. Nie oceniam siebie jako poeta. Takie opinie to domena profesjonalnych krytyków. Jeśli uważasz się za takiego, nie widzę z tym problemu. Dziękując za komentarz, mimo wszystko, czuję niedosyt. Serdecznie pozdrawiam.

Miło mi Staszku:) Ja też, jestem po prostu Beata.

Niepotrzebne "Panowanie". Jak by na to nie patrzeć i oceniać, często komentarze bardziej odslaniaja wrażliwość autora, niż jego twórczość, co, chyba, dowodzi, że opisywanie własnych emocji przychodzi trudniej, chociaż jest "potencjał". Oczywiście zdawkowe komentarze, chociaż niektórych zadowalają, nie umywają sie do merytorycznych. Błędy ortograficzne, praktycznie, pokazuje korektor, więc ich występowanie, to efekt nie korzystania z niego. Gorzej ze skladnią. gdy zawodzi wyczucie jezykowe, z rytmiką, jeśli szwankuje słuch muzyczny. Ale to tylko forma. Gdy idzie o treść, oryginalność przesłania, tu zaczynaja się schody. Myślę, że piszący nie bardzo zadają sobie kolejne pytania: czy piszę zrozumiale dla czytelnika i czy sam to jasno rozumiem oraz msz zdaniem niezwykle istotne: ile w tym prawdy i choćby "psychologicznego autentyzmu", czyli dopuszczenie, że jest to możliwe? Myślę, że "troska o poezję przez duże P" jak to nazwalaś, powinna być czymś tak naturalnym, jak dbałość o porządek we własnym domu i najbliższym otoczeniu. Liczy się nie tylko co jemy i na czym jemy, czytaj co i jak piszemy, ale i czy to celebrujemy. Serdecznie pozdrawiam.

To prawda, co piszesz, bo się zdarza. jednakże w zawodowych układach jest rzadkością, by tworzący byli jednocześnie komentującymi, gdyż powstaje podejrzenie, że może to być docinanie konkurencji, tak więc komentowaniem zajmują się zawodowi krytycy, którzy powinni być obiektywni. U nas piszący są komentującymi , stąd, moim zdaniem, ostrożność w wyrażaniu krytycznych opinii. Pozdrawiam

Marku, ja - mówię o efektach braku wzajemności w komentowaniu, Ty - kiedy warto komentować, z czym sie zgadzam. Ale jest jeszcze inna strona medalu: bezinteresowne komentarze, wynikające z niezgody na treść, przesłanie, czy poglądy. Tutaj zbyt często jest myślenie kunktatorskie: to się nie opłaca, nic z tego nie będę miał, tylko narobię sobie wrogów. I dlatego tak niewielka jest wartość wiekszośći komentarzy, bo to zazwyczaj "wzajemna adoracja", zamiast szczerego wyrażenia opinii. A tłumaczenie? Tak czuję. Czyżby na pewno? Pozdrawiam.

Komentarze wymagają pewnego wysiłku i pokazują także zainteresowanie tym, co ktoś inny napisał. Jeśli coś mi się nie podoba, nie zatrzymuje, nie rozumiem, przechodzę do następnego tekstu. Pozdrawiam

I pewnie czekasz na pozytywne komentarze, a te z kolei wymagają wzajemności, bo inaczej efekty mizerne. I tak się, RZADKO wartościowy, biznes kręci. Serdecznie pozdrawiam.

Ja też wiersze czytać muszę,
łudząc się, a nuż się wzruszę?
Zwykle jest rozczarowanie,
stąd to moje narzekanie.

Dziękuję. Zrozumiałam.

Na pytanie pisać czy nie, czytelnik ma, wbrew pozorom, niewielki wpływ. Wystarczy krytyczny komentarz, by pewność autora legła w gruzach. Z mojego punktu widzenia autor powinien ciągle zadawac pytanie: dlaczego piszę i jaki to ma wpływ, na mówiąc ogólnie jakość życia. Tak sądzę, wielu pisze,żeby sie "wygadać" i nic w tym złego, dopóki nie zmienia to istotnych życiowych priorytetów. Zaniedbywanie więzi rodzinnych, ograniczanie poświęcanego bliskim czasu, nie zrekompensuje uznanie portalowej społeczności. Zbyt częste wklejanie wierszy obniża mozliwość percepcji przez czytelnika. A zdawkowe komentowanie jest tego najlepszym przykładem. Serdecznie pozdrawiam.

No, tak...
Ale nie ma się co łudzić, że przestaniemy pisać, podobnie jak kreatorzy mody niewielki wpływ mieć będą na to, co na ulicach... :)))
I może lepiej.
To, że każdy pisze, jak mu w duszy gra, nie znaczy, ze każdy musi to czytać. Podobnie z modą i elegancję - zakładamy to, co lubimy, w czym nam wygodnie. No, wiadomo - czasem "dress code" - ale przecież nie zawsze! Podobnie rzecz ma się z muzyką - jeden lubi to, drugi tamto, jeden do filharmonii, drugi na Woodstock. "De gustibus non est disputandum" :))

Pozdrawiam, miłego wieczoru, pozostawiam z pytaniem: "Pisać albo nie pisać?" :))

Z priorytetami jest jak z ubraniami. Czesto wkładamy to co pod ręką, nie bacząc na efekt. Serdecznie pozdrawiam.

To już kwestia priorytetów - to, co dla jednych wartościowe - dla innych nie warte zachodu.
Pozdrawiam :))

Jeśli odowiedź na dwa pierwsze pytania odpowiedź pozytywna, to na ostatnie bez samokrytycyzmu trudno stwierdzić czy to przyzwyczajenie, czy jednak potrzeba pisemnej ekspresji. A zawsze są do dyspozycji, kto wie czy nie bardziej wartościwe zajecia. Pozdrawiam