Oczywiście miało być " pogubiłeś się we własnych wypowiedziach[...]".

Mój komentarz nie miał być dowcipny, więc bardzo dobrze, że nie widzisz w nim nic dowcipnego. Nie sugerowałeś mi , że coś wypada lub nie, napisałeś o tym wprost: " Skoro odpowiedziałem na komentarz - wypada pozdrowić". Nie tylko nie czytasz ze zrozumieniem, ale kompletnie pogubiłeś we własnych wypowiedziach, dlatego faktycznie będzie lepiej dla Ciebie, abyś już mi nie odpowiadał.

Agnieszko,
Mimo szczerych chęci, nie widzę nic dowcipnego, w Twoim "obracaniu kota ogonem". Przypisywanie mi, że sugeruję Ci, że coś wypada albo nie wypada, świadczy o tym, że masz problem czytania ze zrozumieniem, a skoro tak, odpowiadanie na Twoje komentarze nie ma sensu, a pozory grzeczności byłyby hipokryzją.

Muszę przyznać, że zgadzam się z treścią Twojej wypowiedzi, prawie całą. Dla mnie brzmi ona tak:
" Wygląda na to, że Staszek Żłobicki postanowił się zabawić w krytyka, który przy pomocy wymyślanych argumentów, szuka dziury w całym. Nie jest to zabronione, więc trzeba cierpliwie poczekać, aż się to znudzi".
Od siebie dodam, że jesteś ostatnią osobą, która mogłaby mi mówić, co wypada a czego nie wypada, ale teraz skoro udało się nam znaleźć jakąś płaszczyznę porozumienia, mogę Cię pozdrowić. Pozdrawiam.

Na interpretację wiersza nie mam wpływu. Wyglada na to że Agnieszka Topola postanowiła sie zabawić w krytyka, który przy pomocy wymyślanych "argumentów", szuka dziury w całym. Nie jest to zabronione, więc trzeba cierpliwie poczekać, aż się to znudzi, Skoro odpowiedziałem na komentarz - wypada też pozdrowić.

Owo przerwanie czytania jest bardziej zbawienne dla twoich nerwów niż dal komentarza ;)

BardzoBardzo - Chociaż w wierszu chodzi o pisanie, to również aktualne jest czytanie, kto wie czy nie z większą korzyścią dla czytelnika. Osobiście, już po kilku wersach wyczuwam sztuczność w treści, przestaję czytać i przezornie unikam komentowania, ponieważ w 90% nic to nie daje. Pozdrawiam.

Osobiście proponuję tak zakładać.
Co prawda tu się nie będę sprzeczał są odbiorcy którym nie za bardzo przypada do gustu cały romantyzm a on usiany jest kwiatkami o "przeżyciach wewnętrznych".
Dlatego pisałem o granacie bez zawleczki.
Pozdrawiam

Zakładając, że tak zwane "przeżycia wewnętrzne" warto traktować różną miarą, mój wiersz próbuje zniechęcić do opisywania fikcji, chyba że chodzi o taką treść, którą ja nazywam "prawdą psychologiczną"- coś chociaż się nie zdarzyło, ale wydaje się prawdopodobne, teoretycznie możliwe, z szansą na zaistnienie. Pozdrawiam.

Dla zdawkowego "świetny" nie ma co "macać klawiatury". Można by się czasem wysilić by pokazać choć poglądowe zaznajomienie się z treścią.
Lepszy bełkot w którym próbuję pokazać że coś tam wyniosłem bo wtedy sam sobie udowadniam że nic nie zrozumiałem niż głupie i skrótowe "świetny".
Poza tym podczas pisani komentarza trochę jednak trzeba ruszyć mózgownicą by powiedzieć dlaczego świetny co mnie tak ruszyło co jest świetne.
Wiesz takie głębsze zastanowienie się nad tym co się czyta, jak się czyta i co się dzieje po przeczytaniu. A nie tylko "polizanie wzrokiem literek" żeby nie było...
Zwłaszcza że akurat ten utwór odnosił się do czegoś konkretnego więc jeśli chwalę bodź ganię to muszę jakoś uargumentować. Argumentując muszę trochę pogrzebać w bebechach wiersza i wyłuskać "perełki" a potem te perełki trzeba jeszcze oprawić by ten klejnot miał ręce i nogi.
W tym wierszu perełkami są rzeczywistość i rozsądek. Czasem w wierszach niema nic z rzeczywistości oraz nic z rozsądku.
Co do wierszy przedstawiających przeżycia wewnętrzne autora to ciężka sprawa.
Ponieważ kasując z marszu je wszystkie skasujemy spory kawałek poezji romantycznej, i nie tylko. Dla przykładu podam Treny Kochanowskiego.
Takie wiersze to niestety granat bez zawleczki część z tych wierszy jest dobra posiada cechę którą można nazwać polotem. A część jest kiepska i cechuje je cos co można nazwać banałem, lub tandetą. Niestety trzeba uważać na takie wiersze.

BardzoBardzo - coraz ciekawsze są Twoje komentarze. Zamiast skrótowej oceny: świetny, czy coś w tym rodzaju, przedstawiasz uzasadnienia dla Twego punktu widzenia. Przywołując słownikową definicją abstrakcji:"1. pogląd, twierdzenie słabo związane z rzeczywistością, nieoparte na faktach;
2. coś niekonkretnego, trudnego do zrozumienia;
3. pomysł niemożliwy do zrealizowania;" - łatwiej się odnieść do tego czym jest abstrakcyjny wiersz. Jednym z jego elementów są stosowane przenośnie, które nie sposób odnieść do rzeczywistości. To jest maniera, stosowana w wierszach rymowanych, mająca na celu uatrakcyjnienie miałkiego tekstu. Inny element - to trudne do zrozumienia przez czytelnika, opisy emocji autora, które niektorzy autorzy, również na tym portalu, wzorują na swoich idolach, którzy mieli w tym konkretny cel: wyróżnić się za wszelka cenę, bo zawsze to komuś zaimponuje. Tymczasem o wiele trudniejsze jest opisywanie emocji, które przybliżają zrozumienie skomplikowanej rzeczywistości. Przychodzi mi do głowy tekst śpiewany przez Natalię Kukulską :"Im więcej ciebie, tym mniej, bardziej to czuję niż wiem...", ponieważ przybliża zrozumienie swoistego paradoksu. Kończąc wydaje mi się, że propagowanie abstrakcji, to niepotrzebne komplikowanie rzeczywistości. Pozdrawiam.