Twoje Wiersze - sezon na latawce

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

26 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Wanda Kosma

2024-10-26

Wspaniały wiersz o tym, że trzeba umieć puścić w życiu to, co destrukcyjne, jeżeli chce się żyć w dobrostanie i na własnych zasadach. To decyzja w jedną stronę, jednak warta ryzyka. Wspaniały warsztat. Pozdrawiam serdecznie.

ajw

2024-10-26

Czuję wielką radość, widząc Ciebie pod moimi wierszami. Bardzo dziękuję za ciepłe słowa :)

Nata Sza

2024-10-24

Komponujesz wspaniałe metafory , świetny wiersz.
Czytając widzę obrazy gotowe do malowania.
Pozdrawiam, Iwon, serdecznie:)

ajw

2024-10-24

Artystyczny komentarz. Dziękuję :)

Motylek78

2024-10-23

kilka kroków....
świetnie ujęte
Super wiersz
Pozdrawiam serdecznie 🦋

ajw

2024-10-24

Dziękuję Motylku Miły :)

JoViSkA

2024-10-23

wiersz z piękną refleksją nad przemijaniem, poszukiwaniem sensu życia i odwagą, by stawić czoła niepewności. Jest to także historia o nieustannym dążeniu do wolności i spełnienia marzeń.
Pozdrawiam z podobaniem Iwonko:)

ajw

2024-10-24

Dokładnie tak. Pozdrawiam serdecznie, dziękując za trafną analizę :)

Eleanor Rigby

2024-10-23

Użyłaś pięknych porównań z przyjemnością przeczytałam.

ajw

2024-10-24

Bardzo mnie to cieszy :)

Larisa

2024-10-23

Wraz z uwolnieniem "latawca" (jakiejś troski) uwalniamy siebie...
Pięknie poprowadzony wiersz!
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

ajw

2024-10-24

Dziękuję serdecznie :)

rzabaprzezrz

2024-10-23

Bardzo zatrzymuje Twój wiersz, wracam do niego już kolejny raz, i chyba polecę z tym latawcem...:) Pozdrawiam serdecznie ♥️

ajw

2024-10-24

Jak miło. Dziękuję :)

Waldi1

2024-10-23

już widzę jak wysoko leci ... pozdrawiam serdecznie ...

ajw

2024-10-24

W dodatku wolny :)

Agata Agata

2024-10-23

Za pędzi ł m nie wie rsz w ogrom ne ma rzenia 💯

ajw

2024-10-24

To super! :)

Mitylene

2024-10-23

Te domy rozpaczliwie uczepione wzgórza są dla mnie metaforą nadziei i trzymania się jej kurczowo...Natomiast te koty będące częścią nocy , są dla mnie synonimem czarnych myśli, które najbardziej doskwierają w owym czasie...Pozbycie się tego latawca oznacza dla mnie pożegnanie czegoś co miało wartość dla peela, czego dowodem są słowa, że czyni to z "zaciśniętym sercem", ale musi się zdobyć na taki krok...by dać komuś wolność...Fajny klimat wiersza!

ajw

2024-10-23

Świetnie. Rozwaliłaś system :)

LydiaDel

2024-10-23

Ulecialo z wiatrem. Trzeba tylko zdobyć się na ten krok. Wymaga wysiłku. I zacząć od nowa. Serdeczności.

ajw

2024-10-23

Dziękuję serdecznie :)

M I F^(*)

2024-10-23

✨

ajw

2024-10-23

Dagmara^(*)

2024-10-23

Piękny wiersz Iwonko.
Taak trzeba czasami zdobyć się na wysiłek i wypuścić ten ciążący nam jednak latawiec...
5/6 i serdeczności przesyłam :)

ajw

2024-10-23

"Wolność kocham i rozumiem" :)

Prostaczek

2024-10-23

Pięknie, malowniczo, wzruszająco.
Zgrzyta mi "zaciśnięte serce"
Rozgweżdżam, jak niebo nad wyludnioną wioską z szarymi dachami i pozdrawiam.

Prostaczek

2024-10-24

Też nie wiem

ajw

2024-10-23

Nie wiem dlaczego Ci zgrzyta?

ZOLEANDER

2024-10-23

Ładny klimatyczny wiersz... pozdrawiam

ajw

2024-10-23

Dziękuję :)

Elżbieta

2024-10-23

Nie jest to porywający krajobraz, a jeśli dotyczy myśli, takie jak on , w kolorze popiołu, to tylko dać je unieść wiatrowi, niechaj odlecą jak latawce.
Serdeczności, Iwonko:))⭐😘

ajw

2024-10-23

I dla Ciebie serdeczności, Elu :)

sturecki

2024-10-23

Droga, niczym uzależniający sen, wciąga na manowce, a myśli błądzą jak ciche koty w zapomnianych miasteczkach. Zmierzch zamienia ich sylwetki w ciemność, która staje się jednością z nocą. Domy na wzgórzach, opustoszałe i posępne, trzymają się skał, a cisza wioski odbija się w popielatych dachach, podczas gdy Ty, kilka kroków od wiatru, z sercem ściśniętym, puszczasz latawca, jakbyś chciała unieść to wszystko w przestrzeń.
Faktycznie, czasem trzeba dać wolność temu, co trzyma nas w środku, by sobie poszybowało z wiatrem.

sturecki

2024-10-23

Polecam tak robić, ale bez wysiłku! To dopiero uczta!

ajw

2024-10-23

Piękna interpretacja, Stasiu. Czasami trzeba ponieść jakiś wysiłek i zdobyć się na odwagę, by wypuścić, to, co nas ogranicza..

Krystek

2024-10-23

Zgadzam się z komentarzem Michała.
Wiersz zatrzymuje w refleksji.
Ślę moc serdeczności:)

ajw

2024-10-23

Dziękuję serdecznie :)

Michał^(*)

2024-10-23

Niepokojący klimat wiersza, którego wersy wydają się mi znajome. Czytam jak obraz rozstania z kimś/czymś bardzo ważnym wręcz uzależniającym, ale niemożliwym do zatrzymania.
Piękny wiersz. 6/5*
Pozdrawiam serdecznie:)