Poeta!!!

Super! Soczysta, tropikalna tęsknota, czytałem z przyjemnością. 👍

Całość obsypuję gwiazdami, gdyż zawarte metafory w treści są nie tylko imponujące, ale prawdziwie oddają obraz, podczas pobytu w Wenezueli (przyznam szczerze, nie byłem tam).

W dodatku zatrzymało mnie to:
'jestem epifitem
okiem wielkich kotów chrzęstem runa'

Ponieważ mam ścisłe skojarzenia z 'mchem świetlanki', który przypadkowo odkryłem (przebywając w górach) 'Złoto Goblinów'.

Pozdrawiam cię serdecznie

Wspaniały wiersz ❤️

Bardzo dobry poruszający wiersz, jestem pod wrażeniem jak utwór się rozwija. Naprawdę bardzo dobre pisanie.

Niezwykły wiersz, jestem pod wrażeniem przekazu wraz z puentą, pozdrawiam serdecznie.
6/5

Piszesz o rwącej sile miłości w niepowtarzalny sposób. Poetę rozpoznaje się po wierszach, li tylko. Kocią poezję rozpoznaje się tak samo. "Niego główka" szaleje gorzej niż na Beju, a cnotka pruska wtóruje zajadlej. Biedni nie widzą, że od tygodni fokusują się wciąż na tych, którym zazdroszczą. Wiersz, jak każdy z serii podróżniczych, cudny.

Jesteśmy słabi i walczymy z naszymi przywarami. Wazne, by powstać i wrócić na łono Ci tak znane i sprawdzone. Tam znajdziesz spokój duszy. Poza tym marzenim możemy się zawsze oddawać, główne posiłki polecam domowym sposobem. 6/5 Serdeczności

z naturą jeszcze nikt nie wygrał a nawet bardziej stała się pomocna przy niejednej potyczce

Uniwersalny temat miłości podany w nietuzinkowy sposób. Jak zwykle u Ciebie poezja wysokich lotów. 5/6

Nostalgicznie pozdrawiam serdecznie 😉

Wspaniały wiersz!
Rozłąka z ukochaną, nostalgia i puszcza...
W takich warunkach podmiot liryczny powoli scala swoją duszę.
Natura staje się najlepszą terapią, obcowanie ze światem przyrody pozwala skupić się na swoim wnętrzu, poczuć tę niezwykłą więź ze światem, do którego należymy, będąc jego częścią.
Ciepły, tropikalny deszcz zmywa ból duszy i raduje ciało. Podmiot liryczny budzi się w tej głuszy na nowo. Odradza się. Rozumie, że nic nie może zastąpić uczucia miłości, że miłość jest częścią jego samego, podobnie jak natura.
Człowiek jest duchowym 'epifitem' natury i miłości. Wzrasta na tych dwóch podłożach,
mentalnie i uczuciowo.
Czytając wiersz, miałam skojarzenie z miłosnym listem... pisanym z odległego zakątka Ziemi do ukochanej. Czułe wyznanie miłości, pisane żywą tęsknotą.
Czasami, żeby lepiej zrozumieć siebie i świat, trzeba się oddalić. Z daleka widać wszystko jak na dłoni. Odległość buduje piękne mosty, scala i łączy... jeszcze silniej dwojga ludzi.
Cudownie napisany wiersz, wspaniała narracja i metafory.
Zachwycający!
Zostawiam ocean gwiazd.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Poeto!

Przepiękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie :)

Ślicznie!
Dobrze, gdy tęsknota zostaje wreszcie utulona :)
Pozdrawiam :)

Przepiękny wiersz zakończony ogromną tęsknotą za ukochaną.

Bohater doświadcza grozy dzikiej natury, upada, ale odnajduje w niej część siebie. Puszcza staje się zarówno zagrożeniem, jak i miejscem odrodzenia, a mimo oddalenia i przeżytych trudów myśli wciąż wracają do ukochanej osoby.
To jakby połączenie surowej, dzikiej siły przyrody z delikatnością ludzkich uczuć – miłość okazuje się jedyną rzeczą, która nie znika, bez względu na to, jak daleko człowiek od niej odejdzie.
6/5

Widzę w tym wierszu całkiem realne doświadczenie zagrożenia i ucieczkę we wspomnienia, marzenia o ukochanej osobie, co jest podstawowym mechanizmem obronnym. Wiersz idealnie oddaje sytuację, w której strach nic już nie daje, więc zanika, a nasz mózg zmienia strategię. Pozdrawiam.

Przepiękny wiersz Pasjansie.

Niezwykle wzruszający obraz walki z bólem, odnalezienia siebie i miłości jako siły napędowej w życiu po przebytym miażdżącym wręcz doświadczeniu...
Wiersz bardzo mnie poruszył, do tego stopnia, że spłynęła mi łza po policzku...szok!
Pozdrawiam Pasjansie

Ciekawie zbudowana atmosfera wiersza , gdzie widok dzikiej puszczy przeplata się z wspomnieniami podmiotu lirycznego. Czytając ten wiersz tak zrobiło " duszno " od tych wspomnień i tęsknoty, która tak pięknie została opisana w końcowych wersach. Wiersz cudny! Pozdrawiam serdecznie :)

Wenezuelki to po Polkach najpiękniejsze kobiety świata.
Pozdrawiam.