Kłaniam się z ogromną wdzięcznością!

Dziękuję piękny Motylku!

Życie trwa chyba po to tyle dla każdego, by móc zrozumieć, że całe starania o wiedzę, rodzinę, przyjaciół w setną sekundy potrafią legnąć w niczym, bo ktoś właśnie z impetem i to niechcący potrącił śmiertelnie Twoje ciało, i co dalej?
Pozdrawiam Richardzie - Bezka :)

Bez obaw, nie utonę na wieki. :)

Piękny Lwie, tylko mi nie toń :))
Pozdrawiam z uśmiechem - Bezka :))

Piękna interpretacja i mi bliska.
Pozdrawiam Agato - Bezka :)

I ja również, tyle tylko byle trafiło na tą personę, która pragnie wybawienia :))
Pozdrawiam Michu - Bezka :))

Oczywiście, równowaga pomaga przetrwać, gorzej jak trzeba się zmierzyć z nieprzewidywalnym :))
Pozdrawiam - Bezka :)

Kłaniam się Madziu- Bezka :)
Dziękuję za Twoją obecność.

Jestem bardzo szczęśliwa, że mini dała wiele interpretacji, zawsze do tego dążyłam. Znaleźć równowagę w obecnych czasach to prawdziwy wyczyn.
Pozdrawiam Poetkę i dziękuję za czytanie - Bezka :)

To prawda, całe życie się doskonalimy, a w jednym momencie przez nieuwagę może nas zmieść z życia jeden np. nieuważny człowiek.
Pozdrawiam Kochana Grażynko, dbaj o siebie, proszę.

Lubię różne oblicza siebie.
Pozdrawiam ciepło Grażynko - Bezka :)

To wspaniale!
Pozdrawiam serdecznie.

Kochana moja, czasami trzeba robić ze sobą samym porządki, co łatwe nie jest, bo jest w nas i zarówno biel - niewinność, miłość i naiwność, jak i ciemna strona, której udajemy , że nie ma a z nią się rodzimy, to wszelkie wady.
Przytulasy mocne dla Ciebie - Bezka :)

Łukaszku, jesteś świetnym odbiorcą! Czuję się poniekąd wyróżniona Twoim wnikliwym komentarzem.
Pozdrawiam drogi Przyjacielu od serca - Gocha :))

Napiszę tylko tyle, jesteś w interpretacji niesamowita!
Radość dla mnie, że czytasz i komentujesz - Bezka z serdecznością.

Jeśli mogę się podłączyć pod komentarz... 😇🫣 Ta myśl o wglądaniu w siebie przy okazji wiersza Gosi, myślę, że jest odpowiednim kierunkiem. Natomiast chciałbym zwrócić uwagę na dwa fragmenty Twojej wypowiedzi, bo w gruncie rzeczy stanowią one jedność, i odnieść je w kontekście wiersza do szerszego spojrzenia na sprawę. 😊
"gdy już myślimy, że wiemy"
oraz
"nasze wyobrażenie o sobie"
to w gruncie rzeczy ta sama przestrzeń. Myślę sobie, że to poniekąd wtargnięcie czyjeś w nasze życie, nie tyle jest "wywróceniem do góry nogami" nas i naszego postrzegania siebie, co raczej weryfikacją zgodności naszego o sobie wyobrażenia z rzeczywistością. W gruncie rzeczy te wszystkie trudne relacje z drugim człowiekiem pozwalają nam przyglądnąć się sobie, żeby stwierdzić czy jesteśmy prawdziwi. To znaczy, czy umiemy obrócić w czyn, to co myślimy, że nas stanowi, co jest naszą wewnętrzną siłą. Samo wyobrażenie lub myślenie jakoś tam o sobie, jest tylko wyobrażeniem i myśleniem. Natomiast konkretna życiowa sytuacja obnaża prawdę o nas. Tak więc "zderzenie" z drugim człowiekiem w relacjach jest weryfikacją prawdy na mas samych. I to jest, być może truna rzeczywistość, ale bardzo potrzebna i prowadząca do pozytywów. Mamy bowiem okazję staną w prawdzie przed sobą, a później ewentualnie podjąć odpowiednie kroki, by umocnić swój wewnętrzny fundament lub podjąć kroki odbudowy, przebudowy, zmiany. Tak czy inaczej niezmiernie ważne jest to "zderzanie" się z innymi. Raczej bym w tym upatrywał pozytywne zjawisko, niż negatywne. W tym sensie drugi człowiek jest dla mnie błogosławieństwem, bowiem staje się dla mnie okazją do ciągłego wzrostu i rozwoju, który dokonuje się przy permanentnej weryfikacji mojej wewnętrznej zgodności. A z mojego chrześcijańskiego podwórka, takie "zderzenie" w trudnej relacji z drugim człowiekiem, a jeszcze ogólniej – w ogóle z jakimś trudem, jest dla mnie kolejną okazją do wyboru dobra, więcej! – do wyboru Chrystusa. Także te trudy okazują się być dla mnie zbawienne.

Doceniam tak wiersz Gosi, jak i Twój komentarz Lariso, bo w połączeniu pozwoliły na jeszcze głębsze wejście w temat. Przynajmniej taką mam nadzieję. 🙃

Pozdrawiam was serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

Cieszę się, że zatrzymałam myśli na chwilkę, pozdrawiam Marku :)

Dziękuję Waldi, ale piękna byłam kiedyś...
Pozdrawiam ciepło - Bezka :)