Twój wiersz uderza w sedno z ironią godną samego Piłata – jak trafnie pokazujesz, że prawda często bywa pierwsza ofiarą w teatrze władzy. W tych wersach czuć gorzki smak konfliktu między absolutem a kompromisem, gdzie nawet najprostsze pytanie ("cóż to jest prawda?") staje się niewygodne jak kamień w bucie.

kiedyś było łatwiej bo ci którzy mieli władzę nie zakładali masek a teraz rozpoznać silnego nie zawsze jest łatwo

W słynnym powiedzeniu Poncjusza "Piłata" - :"A cóż to jest prawda ?" zawierała się rzymska filozofia życia odziedziczona po greckich stoikach. Ostateczna prawda jest nie do poznania, więc nie ma co o nią za bardzo się spierać, a tym bardziej zabijać. To dlatego rzymianie pozwalali na różne kulty religijna. Dopóki dany kult nie przybrał form antypaństwowych. Rzym był pod tym względem o wiele bardziej tolerancyjny niż późniejsze średniowiecze, o czasach Inkwizycji nie wspominając. Chrystusowe "Ja jestem Prawdą" możliwe jest do przyjęcia wyłącznie za sprawą wiary, która jest darem Ducha, a to nie było dane Poncjuszowi. Ewangelia przedstawia Poncjusza w o wiele lepszym świetle niż żydowskich dostojników, chyba właśnie ze względu na jego tolerancję wobec rodzącego się chrystianizmu, gdy tymczasem kapłani i faryzeusze bronili narodowej koncepcji Mesjasza, bo tak ja rozumieli na podstawie Tory.

prawda czasami bywa ukryta
pomiędzy wersami
pozdr.

Bardzo ładnie wyłożone wierszem.

A z prawda jest tam gdzie jest. Choćby tłumy błądząc szukały jej w różnych miejscach.

Meandry realu bystro ujete
Świetny wiersz.
Ale Janusz to nie jest imię, to jest szelest.
Szac i deszcz!

Dobry wiersz!
Pokazujący dwie prawdy, a może nawet trzy... Kajfasz, Piłat i Jezus.
Tłumu nie liczę, bo tłum jest jak wzburzony ocean... fale płyną zgodnie z kierunkiem wiatru.
Serdecznie pozdrawiam
Serdecznie pozdrawiam

Wiersz pokazuje, że prawda bywa trudna, dziwna i często nikogo nie obchodzi. Nawet jeśli jest piękna i ważna – jak w scenie z Piłatem – ludzie wolą nie zadawać pytań, nie myśleć zbyt dużo. Łatwiej udawać, że wszystko gra, wtopić się w tłum, umyć ręce i mieć spokój.
W świecie, w którym rządzi kasa, władza i emocje, prawda nie ma lekko. Autor trochę się z tego śmieje, trochę nad tym ubolewa. Pokazuje, że choć prawda jest „królem”, to nie ma tu swojego miejsca-królestwa.
W końcu zostaje tylko pokaz: „Oto człowiek” – i koniec przedstawienia. A prawda? Zostaje gdzieś z tyłu, niezauważona.
Super medytacja nad naturą prawdy. Dodaję go do ulubionych.
5/6

i taka jest prawda że prawda jest prawdziwa przecież ... Piłat umył ręce chociaż winy nie widział ... dziś za prawdę możesz tylko w kryminale siedzieć ...bo ta prawda jest niewygodna ... pozdrawiam serdecznie ...