Dziękuję Łukaszu.

Trafiło więc na podatny grunt, jeśli chodzi o znajomość Wielkiego Tomka. Wiemy więc obaj, że nie tyle chodzi o przeakcentowanie jednego z elementów, a więc ALBO rozum ALBO wiara. To nawet widać w tym cytacie Tomasza, który przywołałem powyżej. Kościół przez wieki rozwijał ten sposób postrzegania sprawy. Dojrzewał wręcz do niego i nadal zachęca wiernych do tego. Św. Jan Paweł II świetnie podjął ten temat i wyjaśnił w encyklice "Fides et ratio"z 1998 r. Bardzo ważne i znane słowa tam się znalazły: "wiara i rozum są jak dwa skrzydła unoszące człowieka ku kontemplacji prawdy". Tu znów bardzo ogromny temat, ale warty poczytania i zastanowienia. Papież prowadzi nas ku zrozumieniu przeżywania wiary w pełni w człowieku. Wybiórczość bowiem może prowadzić ku fideizmowi (tu bym widział ten akcent, o którym wspomniałeś, że "jak 《czuję》 Boga, to wierzę") albo ku ślepemu racjonalizmowi, który przecież dosięga zawsze granicy swoich możliwości.

Wiersz jest jaki jest, a ze względu na to, że wywołuje dyskusję, zdaje się być wartościowym. Jeśli chodzi o te "lęki", które czytam jako swego rodzaju zwątpienia, to one są zupełnie normalnym zjawiskiem w życiu wiarą u człowieka. One nas mobilizuje do ciągłego pogłębiania swojej wiedzy i wiary. A ten motyw ze strachem i odwagą, to myślę, że nie należy w Twoim wierszu wyrywać z kontekstu wersów. Tu akurat wręcz trzeba czytać cały wiersz nim się go zacznie interpretować. Także nawet autorowi to się przyda. 😃 Dzięki, Michał, za mocną dawkę wytężonego myślenia! Hej ho!

Dziękuję Łukaszu. Św Tomasz z Akwinu to ulubiony filozof mojego profesora od filozofii, ale też mojego promotora pracy magisterskiej, poniekąd stał się również moim ulubionym filozofem. Może czas wrócić do jego nauk i przypomnieć je sobie. Mnie zawsze podobał się w jego filozofii stosunek do ludzkiego ciała jako aktu duszy i dbania o nie by było w pełni zdrowe. Jeśli chodzi o podejście do wiary od strony intelektualnej, to zawsze nabieram więcej wątpliwości, ale własnie czucie mi je rozwiewa. uczucie obecności Boga w świecie i w moim życiu jest tak silne, że wszelkie moje intelektualne i rozumowe ucieczki na nic się zdają. Być może to kwestia małego rozumu i intelektu:))) nie będę zaprzeczał:)
Jeśli chodzi o wiersz , to chciałbym by wiara w to, że jest życie wieczne i moi bliscy już je rozpoczęli, zwyciężyła nad pojawiającym się w chwilach zwątpienia lękiem (strachem) , że nic już po śmierci nie ma. Silna wiara wymaga odwagi by zaufać bez obaw. Jakoś nigdy nie spotkałem się z łączeniem wiary z odwagą. Napisałem też u Marka w komentarzu, że tu można iść e drugim kierunku, odwagi w braku wiary. Co wydaje mi się jeszcze trudniejsze, nie wierzyć w nic i jeśli to kwestia wyboru, porzucenia wiary to musi wymagać dużej odwagi. Gdyby ostatni wers zostawić z czterema pierwszymi to brzmi to ,jak zachęta do porzucenia wiary. Nie wiem czy dobrze mnie zrozumiesz, ale ta myśl po zapisaniu całości wydała mi się dwuznaczna. Może błąd powstał na skutek łączenia wiary z odwagą, może trzeba było napisać więcej wiary. Im bardziej rozmyślam nad tym powyższym zapisem, wydaje mi się on mniej zrozumiały i zawiły.
Pozdrawiam Łukaszu, Dziękuję.

Z tej mojej niepewności właśnie powstają takie myśli i pytania. Nie jesteś w tym osamotniona. Zresztą nasz forumowy pastor Łukasz wszytko mi w głowie prostuje odnośnie wiary i mówi , że wątpliwości to normalka;)
Dziękuję Grażynko za odwiedziny. Pozdrawiam ciepło:)

Niektórzy tracą ją dokładnie w takich samych chwilach. Jednak masz rację, że większość wtedy zwraca się do Boga. W myśl powiedzenia ,,Jak trwoga..."
Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie:)

Nasze wnętrze (dusza) wymyka się z wyjaśnień naukowych, ale w odniesieniu do ciała celowo
ubrałem w metaforę przekaz genetyczny.
Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

Wierzę Ci Waldku. Sam byłem w takiej sytuacji, że zaufałem w całości Bogu. Obecnie sam oddałam się coraz bardziej z określonego powodu i własnego wyboru. Mimo to nigdy nie przestanę wierzyć. Może stąd te złe rozważania oparte na próbie rozumowania. Z wiarą jak z miłością ona jest w sercu.
Miłego wieczoru:)

Michale daję Ci słowo honoru ... że takich chwil nie mam ... jak chcesz mogę z Tobą pozmawiać o stacjach moich w życiu i dzięki Bogu wszystkie były szczęśliwe ... nap ... moja córka miała 19 lat temu ciążę bardzo zagrożoną cały czas leżała w szpitalu ... a ja rozmawiałem każdego dnia z Bogiem ...Panie itd .. wychodzę z jej pokoju szpitalnego ... córka mówi do mnie ... porozmawiaj ... odpowiedziałem zaufaj mi Tymusia urodzisz szczęśliwie ... bo ja Jemu zaufałem ... nigdy nie zwątpiłem i nie zwątpię ... zawsze oddaję się w opiekę Ojca naszego w niebie ... a czego mam się bać tego.... że umrę któregoś dnia ... przecież urodziłem się z datą śmierci ... itd ... mam sąsiada ... który itd ... dziś w stosunku do mnie jest innym człowiekiem ,... aż mnie zaskoczyło to bardzo ...a nigdy mu nie odpłacałem tym samym ...

To masz w sobie prawdziwą wiarę Waldku. Jednak mała niepewność czy chwila zwątpienia nawet u najbardziej wierzących ujawnia obawę i lęk.
Pozdrawiam serdecznie:)

*czynnikami trwania wiary

Uważam, że lęk przed wiecznym potępieniem, karą za nieposłuszeństwo Bogu, a jeszcze większy przed absolutnym naszym śmiertelnym końcem są głównymi czynnikami wiary.
Często te czynniki celowo podsycane są przez innych ludzi w celu dominacji(władzy) i zmuszenia do posłuszeństwa.

Takim stwierdzeniem cała teologia legła w gruzach:)
Pozdrawiam.

Dziękuję. Pozdrawiam:)

Przy porzuceniu wiary ważne są zapewne przyczyny i jej siła , która musi w jakiś sposób powoli maleć. Pomijając jakieś nagłe tragedie, gdzie ludzie są w stanie bez większej odwagi i pozbawieni strachu przed karą(boską) porzucić wiarę z dnia na dzień.

Odwagę powiązałem z wiarą i nie wiem co wymaga jej więcej. Posiadanie wiary, jej brak, czy tez jej porzucenie...?

Gratuluję odwagi Marku, choć nie do końca z Twojej wypowiedzi wnioskuję, której tej biorącej się z wiary, (pomijając jakiej ), dającej przekonanie o życiu wiecznym lub w swoich dziełach jak u Horacego, czy idąc w drugim kierunku, wzięcia ,,na klatę" tego, że po nas tylko proch i pył:). Dziękuję za ten komentarz. Miłego tygodnia, Pozdrawiam:)