X
Okruchy
biały (bez rymów)
2022-09-19 09:21
Dłonie pożółkłe
jak jesienne liście
opadają z sił
kładą się na chodniku życia
przenikają szarpane
przez wiatr
przezroczyste ciało więdnie
w alejce serca usiadł smutek
trąca jeszcze struny duszy
dotykiem dawnych chwil
na krawędzi nieba człowiek
na ustach uśmiech niesie
i dobre słowo
jak chleb rozdaje...
jak jesienne liście
opadają z sił
kładą się na chodniku życia
przenikają szarpane
przez wiatr
przezroczyste ciało więdnie
w alejce serca usiadł smutek
trąca jeszcze struny duszy
dotykiem dawnych chwil
na krawędzi nieba człowiek
na ustach uśmiech niesie
i dobre słowo
jak chleb rozdaje...
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
6 razy
Treść
6
5
5
1
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
6
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Coffee_81(*)
2022-09-20
Piękne metafory i piękna ta całościowa...
Bardzo mi się podoba klimat tego wiersza :)
Rozświetlam i pozdrawiam :))
Bardzo mi się podoba klimat tego wiersza :)
Rozświetlam i pozdrawiam :))
LidiaM-9
2022-09-19
Mamy do dyspozycji tylko te okruchy życia czy może czasu. Jednak bolesność przemijania może być mniejsza, jeśli będąc już "na krawędzi nieba" ma się świadomość rozdanych uśmiechów i dobrych słów, które być może komuś pomogły.
Pozdrawiam i wiele uśmiechów przesyłam:)
Pozdrawiam i wiele uśmiechów przesyłam:)
2022-09-19
Dokładnie jak zawsze komentarz w punkt!
Dziękuję za komentarz Lidio, serdecznie pozdrawienia🙂
Dziękuję za komentarz Lidio, serdecznie pozdrawienia🙂
Elżbieta
2022-09-19
Nie odkryję niczego nowego, jeśli napiszę, że taka jest kolej życia ... i nie jesteśmy w stanie, w pełni do niego się przygotować, ważne jest nastawienie człowieka do siebie samego i ... drugi przyjazny człowiek obok!
Serdeczności:))*🍂
Serdeczności:))*🍂
2022-09-19
A może jest tak ,że tam też będziemy komuś potrzebni ...oby tak było
pozdrawiam i uściski zostawiam Elu🙂✨
pozdrawiam i uściski zostawiam Elu🙂✨
Waldi1
2022-09-19
Te okruchy życia dobrze byłoby zamienić w szczęście ... na ziemi też możemy mieć raj ...wystarczy tylko maleńki uśmiech ...podana dłoń ... a czasem pocałunek w skroń i kochane spojrzenie ... i wtedy kromka chleba będzie miała smak miłości ...
Anielska Łza
2022-09-19
Liście opadają z sił zupełnie jak ludzie, pokrywają się rdzawymi plamami jak człowiecze dłonie. Czy umierają z nadzieją równą tej, która towarzyszy umieraniu ludzi? Smutny ale piękny ten smutek siedzący na alejce serca. Są takie skutki, których nie potrafi rozproszyć żaden uśmiech. Pozdrawiam cieplutko :)
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności