X
Dla stokrotki
sonet
2023-09-25 12:06
Spogląda z daleka i oczko łzą się mieni,
spódnicę matczyną drobniutka trzyma rączka,
główkę skłania, jak przymrozek młodego pączka
nierozkwitłe kolory pochyla ku ziemi
Między różem stokrotka wyrosła nieśmiała,
tylko płateczki cztery i uścisk zwolniła,
dłonie obie w radosną modlitwę złożyła,
wzlatując, kochające serca rozpoznała
Pobłogosławił nas Bóg stokrotką niewinną,
dłuto dał w rękę i najszlachetniejszy kruszec,
nakazawszy wyrzeźbić powód przyszłych uciech
Przykazania dał: by pielęgnować bezbronną,
od zepsucia upadłego stworzenia ją strzec,
nie zawieść, gdy śpiąca powierza mi swój oddech.
spódnicę matczyną drobniutka trzyma rączka,
główkę skłania, jak przymrozek młodego pączka
nierozkwitłe kolory pochyla ku ziemi
Między różem stokrotka wyrosła nieśmiała,
tylko płateczki cztery i uścisk zwolniła,
dłonie obie w radosną modlitwę złożyła,
wzlatując, kochające serca rozpoznała
Pobłogosławił nas Bóg stokrotką niewinną,
dłuto dał w rękę i najszlachetniejszy kruszec,
nakazawszy wyrzeźbić powód przyszłych uciech
Przykazania dał: by pielęgnować bezbronną,
od zepsucia upadłego stworzenia ją strzec,
nie zawieść, gdy śpiąca powierza mi swój oddech.
