Twoje Wiersze - śrubolandia

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

2025-07-29

Intrygujący utwór, który z powodzeniem buduje atmosferę zagubienia i przytłoczenia w obcym, mechanicznym świecie. Treść operuje na dwóch poziomach: dosłownym (świat śrub, narzędzi, mechaniki) i symbolicznym (złożoność, niezrozumienie, pułapki współczesnego świata). Pozdrawiam serdecznie

Bożena Joanna

2025-07-30

W momencie, gdy pojawia się jedna awaria, prawdopodobnie będzie następna. Trudno być omnibusem, peelka czuje się jakby błąkała się po labiryncie zanim znajdzie odpowiedniego fachowca.
Dziękuję za ciekawy komentarz i serdecznie pozdrawiam

JaSnA7

2025-07-29

Ciekawy wiersz o krainie pełnej przyborów do majsterkowania...
Przyznam, że w tej dziedzinie mocna nie jestem:)
Są jednak panie, które potrafią wielkich napraw dokonać, co jest dla mnie zdarzeniem niezwykłym:)
Serdecznie Ciebie pozdrawiam:)
⭐️

Bożena Joanna

2025-07-30

Są takie panie, bardzo im zazdroszczę zdolności manualnych, których mi poskąpiła natura.
Naprawy to jednak specyficzna dziedzina, mnóstwo szczegółów i zagwozdek.
Dziękuję bardzo za wpis i serdecznie pozdrawiam

Elżbieta

2025-07-29

Rozumiem, Twoje zagubienie, ja sobie trochę radzę, bo byłam wiernym, w dzieciństwie, towarzyszem mojego brata " złotej rączki", w sytuacjach awaryjnych też liczę na niego. Są jednak sprawy nie do przeskoczenia, gdy zaprzestano produkcji części i zmieniono asortyment, wtedy zaczyna się piekło!
Życiowy wiersz!
Serdecznie pozdrawiam, Bożenko:)⭐🍀

Bożena Joanna

2025-07-30

Nawracające ulepszenia niekiedy są wręcz tragedię. Wszystkiego na raz nie można wymienić. Taką "złotą rączką" był mój Tata, niestety nie odziedziczyłam umiejętności manualnych i pewnie już nie nadrobię straconego czasu.
Pozdrowienia dla Ciebie i Brata

Motylek78

2025-07-29

mnie osobiście zawsze zastanawia
jak mechanik spojrzy na śrubę
i mówi tu klucz 13-nastka
ja patrzę na tą samą śrubę i wiem jedno
to na pewno nie będzie klucz 20-stka ;-))
świetny wiersz
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

Bożena Joanna

2025-07-30

Gdzieś mam komplet kluczy, nie odgaduję od razu wymiaru, ale metodą prób i błędów. Mój tata wiedział od razu.
Dziękuję za "świetny" i serdecznie pozdrawiam

jolka

2025-07-29

Kiedy się spotkają,tworzą zadziwiające maszynerie,jak w życiu...Śrubolandia w wierszu jest interesująca a świat kluczy i wytrychów szczególnie..Pozdrawiam 6/5

Bożena Joanna

2025-07-30

To jest świat z wieloma niewiadomymi, pułapkami i dziwolągami. Z wytrychami nie miałam kontaktu, ale podejrzewam, że również wesoło nie jest.
Dziękuję bardzo i pozdrawiam

sturecki

2025-07-29

Ten wiersz to jak spacer po warsztacie, który bardziej przypomina dżunglę niż porządek – pełen groźnych drobiazgów, zwłaszcza, gdy mechanikiem się nie jest.
Jak nie jest się śrubką z urodzenia, to łatwo się tam pogubić i dostać kluczem w łeb.
6/5

sturecki

2025-07-30

Drobiazgi mają talent do rozsypywania się w najmniej odpowiednim momencie i zawsze poza zasięgiem cierpliwości. Ale to właśnie one potrafią rozchwiać dzień … albo go uratować, jak się je pozbiera z czułością.
Żadna sytuacja nie jest banalna, jeśli dotyka prawdziwego człowieka.

Bożena Joanna

2025-07-30

Najtrudniej gdy te drobiazgi rozsypią się po podłodze. Wtedy nie ma zmiłuj.
Dziękuję za zrozumienie zdawałoby się banalnej sytuacji.
Serdecznie pozdrawiam