skojarzyły mi sie słowa piosenki: Nie o uśmiech mi chodzi, bo się śmiała nie raz ...":)
Niezwykłość dnia codziennego, prawda? ...
pozdrawiam

Tak, o zwykle życie Miłością, ale z tą rybą w piątek chodzi również o podejmowania ćwiczeń duchowych. Niestety, ale należy przyznać szczerze, że nasza katolicka tradycja zupełnie zaniedbała wagę postu. Ni doceniamy tej sztuki, a jest ona niezmiernie pożyteczną w kształtowaniu człowieka. Kościoły ortodoksyjne pozostały przy tradycji postnej doświadczonych mnichów z pierwszych wieków i to jest dobry kierunek. Sam mam problem z podejmowaniem mądrego postu. Nie nauczyłem się wciąż tej sztuki. To nie jest jedynie zewnętrzna praktyka, ale ćwiczenie jak najbardziej głęboko wewnętrzne, duchowe. A wszystko po to, by właśnie wobec tej Miłości największej stawać w Prawdzie; stawać prawdziwym. To jest bardzo intymna relacja, w której człowiek powinien stanąć zupełnie nagi, rozebrany z wszelkich przywar i wyobrażeń, z wszelkich pobudek czysto egoistycznych, pysznych. Proces na całe życie ze świadomością niedoskonałości, a jednocześnie otrzymywanej bezinteresownej miłości. Post oraz inne praktyki ascetyczne pomagają w tym pięknym procesie oczyszczania naszej odpowiedzi na tę Miłość wielką.

Świetny wiersz do rozważań. Pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho!

z miłością to jest piękny sens życia ...ona nigdy nie może być monotonna ... lecz każdego dnia piękniejsza ...aż po kres ....

Tak, miłość nadaje życiu sens, bez niej nic się nie liczy.
Pozdrawiam serdecznie :)

Wiersz po prostu brylant. Mega tekst...
Pozdrowionka z uznaniem :-)

Niby łatwe, oczywiste. Trudno jest zwykle żyć.

To prawda. Wiara na pokaz cieszy tylko szatana. Pozdrawiam