Świątki przydrożne.
Poezja.
To ja dziękuję za zaproszenie, że mogłam przeczytać.

Podoba mi się wiersz. O karawaki pierwszy raz usłyszałam w jakimś wywiadzie pisarza Andrzeja Pilipiuka dość niedawno, jakieś parę miesięcy temu.
Szczególne są dla mnie te wersy:
stoją jak
pierwowzory drzazgi
przyniesionej przez aniołów
z krzyża męczeńskiego Chrystusa

jupiu na maseczce sobie taki wydziergam. To dziwne od kiedy zastanawiam się nad wirusami (około 4-5 lat) to te wszystkie talizmany (nie tylko chrześcijańskie) wydają mi się jednocześni być śmieszne i sensowne. Ludzie wierzyli w to bo oto metoda którą da się prostym "rozumem" objąć. Jest bozia która nas kocha więc wystarczy jej pokazać że prosimy o opiekę a ona pstryk i już... a te dzisiejsze metody? ta cała nauka która nie potrafi sobie poradzić z takim głupim(dosłownie) wirusem i zamyka ludzi w domach i szmaty na gębę każe nakładać i ręce wódeczką myć a przecież mydłem można bo wóde to do czego innego... eh.. gdzie te czasy że można było sobie krzyżyk wystrugać i już nas zaraza omijała... Tak te krzyże to błaganie o powrót do zabobonów bo to było łatwiejsze można było być głupim i wtedy winą za swoją śmierć można obarczyć kogoś innego :(

Że tego nie wiedziałem. Zaraz taki sobie zrobię, bo na czasie/. Wielkie dzięki. M

Religijność magiczna, a taka wiąże się z wszelkiego rodzaju materialnymi przedmiotami kultu, jest obca mojej osobowości, więc tej strony wiersza nie chłonę. Chłonę natomiast wizualną i emocjonalna jego część. Chyba na też trochę na zasadzie już zbudowanego zaufania do Twojej poezji.