Twoje Wiersze - glina

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2024-12-02

Pamiętam ten znakomity wiersz!
Urzeka nostalgią i czułością do tego, co było...
Pustka to jest tylko słowo, wyraz... tak naprawdę
nigdy nie ma pustki i wszystko jest możliwe.
Miłość jest jak czarodziejka... trzeba w nią tylko uwierzyć.
5/6.
Serdecznie pozdrawiam

SYLWIA SUCHY^(*)

2024-12-01

Wow :-)
,,Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych ..""/ tym skarbem jest miłość.:-)
Piękny wiersz .Pozdrawiam serdecznie .

Kazimierz Surzyn

2024-11-23

Pięknie, magicznie, wzruszająco, pozdrawiam serdecznie.
6/5

Odyseusz62

2024-11-19

Magia w słowach i lepimy kształty jak z gliny .
Pozdrawiam.

Monia

2024-11-15

Miłość nie potrzebuje naczyń albo jest albo jej nie ma pozdrawiam serdecznie;)

Michał^(*)

2024-11-15

Plastyczny czas w rękach miłości, w pewnym momencie przerwany. Wyczuwalne poczucie bezradności i smutek. Znakomite metafory. Pozdrawiam serdecznie Pasjansie. 6/5*

Synchroniczność zdarzeń ^(*)

2024-11-14

Metafory trochę rozpychają całość

ajw

2024-11-14

Trzeba by było się zastanowić, gdzie podziała się ta glina, z której powstało tyle pięknych.. wspomnień. O wszystko trzeba się troszczyć. Inaczej pozostają tylko one.. Piękny wiersz o utracie tego, co w zwiazku najważniejsze. Brawo! 5/6

bez definicji

2024-11-14

Wzruszająca poezja.

Pozdrawiam serdecznie 5/6 - Wilczyca:)

Eleanor Rigby

2024-11-14

Glina- materiał, który dobrze się kształtuje ale aby zachować formę konieczne są zabiegi scalające.
Piękny wiersz, urzekła mnie jego delikatność i czułość.
Pozdrawiam serdecznie :)

maciejka

2024-11-14

Na szczęście jeszcze dłonie istnieją, wszystko mogą zrobić. Pustka przestanie być pusta.
Pełen delikatności utwór.

sturecki

2024-11-14

To przejmujący obraz miłości, która kiedyś była pełna życia, symbolizowanego przez gliniane dzbany ozdabiane barwami i wzorami wspólnych chwil. Jednak regały pewności runęły, pozostawiając tylko skorupy wspomnień, a czas – niegdyś plastyczny – stał się nieugięty i nieuchwytny. Najbardziej poruszające jest pytanie „w jakie naczynia wlejemy teraz miłość” – to gorzka świadomość utraty i potrzeby odnalezienia nowej formy dla uczuć.
Może prawdziwą sztuką jest kształtowanie nawet pustki w coś, co nadal ma sens i piękno.

klaks

2024-11-14

Bardzo piękna metafora
Pozdrawiam serdecznie :)6/5

Elżbieta

2024-11-14

Piękny wiersz z niezwykle pojemną i przejmującą metaforyką straty! Utwór poruszą delikanością i ogromną obrazowością. Jest świetny zarówno w treści jak i w formie, liryka słów, ich śpiewność zdecydowała, że stawiam na warsztat, z żalem, że nie mogę tak samo wynagrodzić, obu wartości utworu! 5/6
Pozdrawiam serdecznie Wspaniałego Poetę:)⭐