Twoje Wiersze - Po pół bułki 1907r.

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Wczoraj usłyszałam najbardziej kurozalne zdanie " nie stać mnie na pomoc społeczną mam za małą emeryturę"! tak powiedziała starsza, niepełnosprawna kobieta, która zastanawiała się kto jej umyje okna, na propozycję zgłoszenia się do pomocy społecznej. Bieda i troska o codzienność niestety nie znikła, a car ma dziś inną twarz.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

^(*)

ponad pięć godzin temu

Takie dusze na kolejnych etapach uzyskują niesamowicie rozbudowaną wiedzę i potrafią wykorzystać każdą chwilę na doskonalenie się 💫

Izka1^(*)

ponad dwanaście godzin temu

W biedzie moralnowc przestająe odgrywać role. Smutna rzeczywistość czywistosc, nie tylko w tamtych czasach. Pozdrawiam serdecznie

Izka1^(*)

ponad dwanaście godzin temu

6/5

JoViSkA

ponad dwanaście godzin temu

Poruszający wiersz ukazujący walkę o przetrwanie zwykłych ludzi w okrutnym świecie...Pozdrawiam serdecznie...

Waldi1

dzień temu

pozwolę sobie za Larisa ... pozdrawiam serdecznie ..

Larisa

dzień temu

Nadal na tym świecie wielu uważa się za carów...
Wiersz wielopłaszczyznowy, odnosi się zarówno do wojny, jako oblicza krzywdy, ale ma też współczesne przesłanie. Bieda... wypacza, boli i niszczy człowieka moralnie. Kobieta w sytuacji bez wyjścia, zrobi wszystko, by nakarmić własne dzieci... świat jest okrutny. Świat jest zły. Nie martwi się losem bezbronnych.
Bardzo wymowny, poruszający wiersz!
Do zastanowienia... data w tytule wiersza daje do myślenia.
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam

Monia

dzień temu

Głód i bieda to rzeczy naprawdę straszne, nawet nie da się wyobrazić co ludzie będący w takiej sytuacji mogą czuć. Bardzo emocjonalnie pozdrawiam serdecznie 😉

ajw

dzień temu

Odkąd Ciebie czytam jestem bardzo poruszona Twoimi wierszami i bezkresem Twojej wrazliwości..

Annna2

dzień temu

Tak, wojna dotyka zawsze najsłabszych, niewinnych. dzieci.
Wielkich ich los niewiele obchodzi

sturecki

dzień temu

Przejmujący obraz biedy i głodu, w którym pół bułki staje się symbolem całego dzieciństwa.
Codzienny niedostatek boli najmocniej wtedy, gdy trzeba go przykrywać niepewnością i strachem.
Dzieci pytań nie rozumieją, ale matka wie, że chlebem i milczeniem karmi się dłużej niż słowami.
Oczywiście, dostrzegam i inne wątki, choćby: upokorzenie i zależność – sąsiad jako potencjalny „ratunek”, czy biedę i ucisk życia w imperium caratu.
6/5