Witaj:-) Ja wiem, że kolor czarny, żeby nie komentować, itd. Szanuję. Jednak wszystko we mnie krzyczy i muszę choć w dwóch słowach. Wiersze bardzo osobiste. Nie widzę w nich podmiotu lirycznego, tylko konkretnego mężczyznę, którym targa mix miłości i rozpaczy z niemocy. Moje wiersze najczęściej też są sposobem na oczyszczenie. Tematyka, jaką poruszasz, bardzo jest mi bliska. Tkwiłam w takich utopijnych relacjach. Dają zastrzyk endorfin ale koszt bardzo wysoki, okupiony ciągłym czekaniem, niepewnością, stresem, itd. Od siebie powiem-zawalcz o siebie, nie o nią. Kobiety w ostatecznym rozrachunku zawsze postawią na faceta zdecydowanego i pewnego siebie. To Ty jesteś najważniejszy dla siebie! Nigdy nie okazuj słabości. Jeśli będziesz szanował siebie, inni też to zrobią. Nie uzależniaj się od kobiety. Żadnej. Nie czekaj na to, co ona zrobi. Ty rozdawaj karty. Jeśli jej zależy, postawi swój świat do góry nogami i pójdzie za Tobą. Jeśli nie, szkoda czasu na złudzenia. Przepraszam, że tak wtargnęłam w Twoją samotnię, ale w Twoich wierszach zobaczyłam siebie zagubioną sprzed lat, no i...też nie lubię niedziel;-)
K.