Twoje Wiersze - Nad przepaścią

Nad przepaścią

rymowany

2025-01-16 23:31

Odwróciłem twarz od złudzeń
Żeby spojrzeć w drugą stronę
Tam gdzie kiedyś stali ludzie
I umysły ich zmącone

Skrajem lasu biegła cisza
Z brzegiem rzeki nurt wzburzony
To nie mogło stać się dzisiaj
Płaczą matki córki żony

To nie stało się i wczoraj
Pokrzykują w marszu chłopcy
Bóg przebrany za znachora
Raz jest bliski a raz obcy

Zmienialiśmy się w kamienie
Postawione w rząd posągi
Mówią do nas ludzkie cienie
Stojąc nad przepaścią wojny.

Gregorek, 16.1.25

autor

return

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

2025-01-17

Motyw przepaści symbolizuje mi tu nie tylko fizyczną otchłań, ale także wewnętrzne rozdarcie, strach i niepewność. Pozdrawiam serdecznie

januszek

2025-01-17

nad tą przepaścią my stoimy , choć i ludzkie cienie być może tez....

Trociny(anna)^(*)

2025-01-17

aż dreszcz mnie przeszedł. Taka ma być poezja.
Pozdrawiam.

sturecki

2025-01-17

Ten wiersz jest poruszającą refleksją nad historią, wojną i utratą człowieczeństwa, które zdaje się zamieniać ludzi w kamienne posągi. Myślę, że obrazy wzburzonego nurtu rzeki, płaczu matek i marszów chłopców budują niezwykle sugestywną atmosferę pełną bólu i niepewności. Uważam, że końcowy obraz ludzkich cieni stojących nad przepaścią wojny to mocna i przejmująca puenta.