Ejże...
Czuć na odległość nostalgię. Podmiot liryczny jakby tęskno zwracał się do wybranki serca, która obrała już inny kierunek. Stwierdza to, a jednak z wyrzutem oczekuje odpowiedzi - dlaczego?
Bo tak. Bo życie kopie po d... i nie ma sensu rozpracowywać (wybacz dosadność) g....na atomy.
Dziś pozwoliłam sobie na lampkę (turbo) czerwonego wina, więc nie filtruję tego, co powinnam pisać, a jedynie to, co myślę;-))
A zatem.... Podmiocie Liryczny, poszła? Trzepnij drzwiami i upewnij się, że ich już nie otworzy! Tyle;-)))

Nie słyszysz niewidzialnych wspomnień ciszy. Rozstania bywają trudne-zamykają się drzwi szczęścia.
Lepiej zapomnieć i nie wracać do tego co było żeby czułe serce nie cierpiało.
Słonecznego uśmiechu,pogodne pozdrowienia ;)

głęboko 'w pamięci... to jest zakotwiczone ...

Mam wrażenie, że Podmiot sam siebie usiłuje przekonać o tym bezpowrotnym odejściu, bo w nie tak do końca nie wierzy. Pomału... pomału... zapomina, ale z nadzieją, że będzie to trwało baaaardzo długo.
Lepiej pamiętać, nawet, jeśli coś było ulotne:), a może tym bardziej.
Pozdrawiam serdecznie.

Mogę? 🙃 dwa, trzy słowa tylko...😊
Pioter, ja se tak dumam, że Ty se, żeś tak spisał wiersza o tym temacie, co ja Ci go zadałem niedawno... 🤔
Ja se myślę, że Tyś napisał wiersza o miłości, która umiera. A tak se żem pomyślał, bo Twój peel zwraca się do kogoś płci niewiadomej na "ty" pisane z małej litery. Wnioskuję więc, że peel nie zwraca się do konkretnego człowieka, ale do "miłości" w sensie pojęcia tudzież idei. To byłby Twój poeto w ostatnim czasie drugi taki zabieg w drugim też wierszu z kolei (tamten skomentowałem wcześniej 😊). Co więc z tym Piotrowym peelem? A no, tak se czytam, że on może pijąc drina, a może pałac fajkę (bo to robi dobry klimat dla męskiego wiersza), myśli se i mówi do się - w sensie do tej resztki uczucia o nazwie "miłość", które jeszcze gdzieś w jego wnętrzu się znajduje. I on pyta się tej Miłości cholernej: czemu ty kuźwa się nie pokazujesz? czemu jesteś niedostępna dla mnie, cholero jedna? On, ten peel, tak hy chciał kochać, tak by chciał tę kilosc wymarzoną dać komuś, a ta wredna cholera "miłość" po prostu w nim zanika, wręcz umiera. No i się chłop, jak to chłop, jie rozumiejąc "baby" obraził. I se myśli, i jeszcze do miej z fochem teraz burczy, że on w takim razie nie będzie o niej ani do niej już pisał. Skoro ona umiera, a więc "odchodzi bezpowrotnie", to on będzie miał ją teraz w nosie. I jej jeszcze mówi, że zapominają o sobie nawzajem. I cztery ostatnie wersy ten peel bidulek już się rozczulił, bo uświadomił sobie, że cholera jasna naprawdę traci tę "miłosć", a może logiczniej było by tu mówić o zdolności kochania... Tak się ten peel biedny rozczulił, ze aż chyba mu łza spłynęła... (taka bujna wyobraźnia w interpretacji 😃). Ten wielokropek w przedostatnim wersie wskazuje na wzmocnienie klimatu zadumyyyy... I na koncoweczkę postawione zupełnie w samotności słowo "pomału". Jakby ten peel chciał dać do zrozumienia, że on to odchodzenie/umieranie w nim wewnętrznie tejże "miłości" czy też zdolności kochania będzie przedłużał ile się da...że choć ma świadomość, że dla niego mówienie j miłości to już raczej marzenie, to maleńką iskierkę nadziei ciągle będzie w sobie pielęgnował...
Takem se to uwidział...🤔🤷‍♂️ hej ho, Pioter! 😃🙋

Ładnie piszesz, nostalgicznie, jednak czas robi swoje, ale i tak wspomnienia zostaną i to też dobrze, bo są przecież częścią nas!
Z serdecznościami:)🌟

Czasem dzieje się to bardzo powoli ale te wspomnienia najważniejsze pozostają...
Pozdrawiam serdecznie :)

Piotrze zauważam że Twoje wspomnienia są bardzo silne i nic ich nie może przemóc.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam.

Czasami tak jest że wspomnienia ludzi niegdyś dla nas ważnych zabierają się w pamięci