X
Cisza
proza wierszowana
2024-04-02 21:59
Fale uderzają
z hukiem o brzeg.
Obezwładniający tumult
rozbrzmiewa.
Morze wciąga mnie.
Gorący blask słońca
na policzku mym
przypomina mi, że wciąż
unoszę się nad tym,
co niczym ciernisty kolec boleśnie pierś rozrywa.
Crescendo spadających kropli
barwiących szkarłatnie fale.
Słodki dźwięk ciszy.
Niczego więcej nie pragnę.
Niech krzyk zamieni w szept,
otuli me uszy matczyną miłością
I pozwoli na zawsze
tylko siebie słyszeć.
z hukiem o brzeg.
Obezwładniający tumult
rozbrzmiewa.
Morze wciąga mnie.
Gorący blask słońca
na policzku mym
przypomina mi, że wciąż
unoszę się nad tym,
co niczym ciernisty kolec boleśnie pierś rozrywa.
Crescendo spadających kropli
barwiących szkarłatnie fale.
Słodki dźwięk ciszy.
Niczego więcej nie pragnę.
Niech krzyk zamieni w szept,
otuli me uszy matczyną miłością
I pozwoli na zawsze
tylko siebie słyszeć.
