Tak mi smutno
że jeszcze moja miła
ciebie nie ma
kiedy znów zawitasz

trawa jeszcze śniegiem pokryta
jeden pączek
kwitnie pomiędzy
uśpionymi w parku drzewami

kiedy przyjdziesz
zatrzymam
dotknę dłońmi obiema
ale nie na chwilę

znów opiszę radosnymi rymami
bo będę ci miał do powiedzenia
tak dużo tyle

na razie patrzę na ścieżki,
które skuła lodu zbroja
na księżyc który się w kałuży
jak w zamarzniętym lustrze odbija

lutego minęła połowa
w kalendarzu zima przemija
czekam na ciebie
ukochana moja

na słońce,
które ziemię zziębniętą ogrzeje
na kwiaty
tysiącami aromatów pachnące
na trawę świeżą i zieloną
na polanie i łące

moja wiosno
wiosno moja
wiosno
czekam cierpliwie

daj sercu ciepła i miłości
a nie płonną nadzieję

niech taniec radości
zacznie się od nowa

może przerodzi się
w poezję piękną
choćby miłosną