Oj motylku, przepiękny wiersz. pozdrawiam ;)

Myślę, że napisałaś swój wiersz lekko w pędzie i spontanicznie na kolanie ale za to od serca…
Osobiście lubię takie wiersze ponieważ są niezwykle szczere i bardzo prawdziwe więc doceniam.
Ja ostatnio myślę o wielu rzeczach, ciężko mi jest zasnąć z tego powodu…
Ciężar życia przygniata z każdej strony i jest jak niechciany balast, który wciąga pod wodę zamiast równoważyć wszelkie przechyły. Założyłem na siebie kamizelkę ratunkową aby utrzymać się jeszcze na powierzchni i móc doholować ojca do świetlistego brzegu na którym czeka śmierć.
Jaka będzie przyszłość tego nie powiem, nabieram coraz więcej wody w usta i ciężko jest mi cokolwiek wyrazić.
Wiadomo, każdy z nas ma jakieś marzenia, jakieś plany na przyszłość, nikt nie chce być sam kiedy zimny mrok przelezie przez próg nieszczelnych okien. Przepraszam, że tak rzępole o swoim losie, miałem tylko zinterpretować Twój emocjonalny wiersz a zagłębiłem się może za głęboko…
Lubię Twoje wiersze pisane duszą i sercem więc będę się powtarzał
Do zobaczenia
Pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli tak ma być, to gdzieś się odnajdą nawzajem.
Ładnie.
Pozdrawiam serdecznie:)

Motylku, w tak krótkim wierszu masz troszkę za dużo zaimków osobowych. Spróbuj z niektórych zrezygnować, zwłaszcza z tych, które się powtarzają np. naszych, mnie.

W Twoim wierszu, Motylku jest taka "gra", którą nie raz prowadzą ludzie, "on myśli, ona się domyśla, on myśli, że ona o tym nie wie, ona myśli, pewnie źle myślała, że on o mniej myśli... i tak kółko..."
Dobry pomysł wiersza!
Pozdrawiam, Motylku ze słonecznym uśmiechem:)⭐☀️

Jakby, jakbyś - razem piszemy Motylku.
Ścierać się można często i nie spotkać nigdy. To taki życiowy paradoks niestety. Wiele energii potrzeba by drogi się przecięły a i tak mijanka jest dość prawdopodobna.
Pozdrówki z podobaniem 😊⭐