Twoje Wiersze - Obcy w obcym

Obcy w obcym

biały (bez rymów)

2021-08-08 19:41

Obcy w obcym

To nie jest już moje miasto
drewniak do którego z porodówki
przyniósł mnie pijany czystym
szczęściem i jeszcze czystszą wódką
ojciec najpierw kulił się w sobie
jakby chował ramiona w wysoko
postawionym kołnierzu
znikał aż kiedyś przechodząc tamtędy
już go nie zastałem

To nie jest już moje miasto
chociaż większość ulic i chodników
pozostała wciąż tak samo krzywa
nie zgadza się ilość kałuż i drzew
jedne i drugie gdzieś zniknęły
nawet a może szczególnie te
z nie mojego już lasu

To nie jest moje miasto
koń starej Najmanki nie pasie
się na trawniku między blokami
i nie słychać jej przekleństw kiedy
mija się zarosłe zielskiem miejsce
naprzeciw którego jak karmnik dla ptaków
wisiała kapliczka z plastikową Maryjką

To nie moje miasto
liczba grobów do odwiedzenia
zaczyna przerastać liczbę domów
do których można zajrzeć z wizytą
dziewczyny uśmiechają się jakoś
inaczej warczą autobusy
ty już tutaj nie mieszkasz
i każdy pies na mnie z mordą

autor

Czarek Płatak

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Rambler

2022-02-17

Bardzo dynamiczna i jednocześnie wnikliwa refleksja nad przemijaniem. Ukazana z bardzo osobistej perspektywy, dzięki czemu pozwala wejść w głąb wiersza, odebrać go wręcz namacalnie... to jest piękne podejście do poezji.

Czasem

2021-09-25

Bardzo mi się podoba. Zwłaszcza wymowne:
"liczba grobów do odwiedzenia
zaczyna przerastać liczbę domów
do których można zajrzeć z wizytą"

Te psy na koniec nieco burzą powagę

Czarek Płatak

2022-01-29

Dziękuję.
Powiedz to tym psom. One wcale zabawne nie bywają.

Mitylene

2021-08-08

Podoba mi się ta opowieść ,bo tak określiłabym ten wiersz. Wciągająca i poruszająca historia. Końcówka z psami w tle bardzo mocno podkreśla wyobcowanie i tęsknotę jak mniemam za utaconym czasem. Myślę, że wielu migłaby podpisać się pod tym wierszem. I ja mam takie miejsce rodzinne gdzie czuję się już nieswojo, obco i po prostu dziwnie...Pozdr:)

Czarek Płatak

2022-01-29

Myślę, że tak. To dosyć uniwersalna opowieść.
Przepraszam, że dopiero. Wracam po przerwie

Kornel Passer

2021-08-08

Rzeka czasu Heraklita przemienia wszystko , więc nie ma dwóch takich samych spojrzeń na nasze otoczenie. Wystarczy, że jedno będzie przed śniadaniem, a drugie po. Cóż dopiero, gdy upłynie kawał życia. Chwytliwe opisy i zaskakujące obrazowanie przykuwa uwagę. Spokojny i w pełni zrozumiały wiersz, który przez swoją prostotę nic nie traci na swoim poetyckim klimacie. Świetny.