Twoje Wiersze - spowiedź włóczęgi

spowiedź włóczęgi

wolny

2021-09-27 13:42

wyjdę z domu boso
nie odwrócę wzroku
by rozstać się z historią
pogrzebię dawne ja

spalcie ciuchy
okrywa ciało stary łach
w sercu już nie mieszka strach

wolny od spraw
będę głosił światu
będę napominał ludzi

bliski czas ułamek
miejsca
na tarczy prawie brak

idę z uśmiechem nie szukam Boga
idzie ze mną podnosi mnie gdy upadam
rozmawiamy jak ojciec z dzieckiem

śmieję się z tych co majątki w dłoni
w nienawiści do ludzi nieufność w oku
nie tak dawno gnałem z wiatrem
z wiatrem chmury asfalt zwinięty pod kołami

idę boso jak Wojtek z Arizony
idę dumnie idę tam gdzie umrę
kości pochowajcie w ziemi
wracają do Matki
oddech idzie do Ojca

autor

Yaro

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

x. Tomek

2022-08-02

Bardzo refleksyjny wiersz! Pozdrawiam.

Yaro

2025-03-12

Dziękuję szkoda, że tak późno. Pozdrawiam serdecznie.

Bronisława Góralczyk^(*)

2021-09-27

Idzie włóczęga ku przeznaczeniu skruszony, ale dumny:)
Za pełen urody wiersz, rozrzucę nad nim komplet gwiazdek, i pokornie odejdę jak ów wędrowiec :)
Serdeczności, Yaro:) B.G.

Yaro

2021-09-27

Dziękuję .Pozdrawiam ciepło:)

Maba^(*)

2021-09-27

Jak Wojtek z Arizony - ze względu na bose stopy, jak Francesco z Asyżu - ze względu na całą resztę.
Porwał mnie ten tekst, więc porywam go do ulubionych!

Pozdrawiam Autora.