Świetny wiersz. Nigdy nie mów nigdy:)

Piotrze, cóż mogę powiedzieć... jesteś niesamowity w swoim podejściu do rzeczywistości i potrafisz to jeszcze kunsztownie opisać... gratuluję!

Coś mi się zdaje, że jeszcze nie raz i nie dwa wypuścisz się z automatu..

Jakaś dziwna forma śmierci klinicznej. Niby się nie jest, a jest albo odwrotnie.

Nośna i niejednoznaczna metafora cyklu automatycznego prania zastosowana do umysłu wykonuje w wierszu ciekawą pracę. Mechanistyczny umysł jako pracująca maszyna, która musi ulec zatrzymaniu, by możliwe było "wypuszczenie serce na żer". Umysł może być porównany do maszyny, jeśli jego główną zasadą jest bezduszne wynikanie, zakute w logiczny duet przyczyna-skutek. Umysł może robić za strażnika więziennego. Umysł jako bezduszny mechanizm działający ściśle według określonych zasad to obraz piekła, w którym nie ma miejsca ani dla "serca" ani dla wyobraźni. Przełamanie tego zaklętego kręgu jest więc nie lada cnotą. Bardzo dobry wiersz.

uśmiechnąłem się do pralki i kota ... fajna taka droga z wyłączeniem chwilowym ...

Krótka wędrówka okazuje się najdalszą podróżą w głąb siebie...Brawo!

Brawo biję na stojąco...
Pozostawiłeś otwartą furtkę interpretacyjną w " Tam i z powrotem".
Już na wstępie "przekierowałeś" skojarzenie wewnętrznej wędrówki umysłu na " krótki spacer" serca...
Następne "przełamanie" standardu...
Serce- przedstawione jako drapieżnik czujący nieodpartą, zwierzęcą potrzebę wyjścia na żer... Pokłony Kolego...
Trzecie spostrzeżenie - niezwykła "prawdziwość" emocjonalna... Kiedy rozum śpi serce podejmuje decyzje." Odgryza się" za to, że ten "wymądrza się" na co dzień ...
Puenta wiersza ... jednak nie będzie żadnych "potem"... czyżby jednak ten "wypad" to pewnego rodzaju forma "zejścia " na ziemię ?. A może mimo wszystko warto od czasu do czasu powtórzyć...tam i z powrotem? Odwieczny dylemat pogodzenia serca i rozumu... Fantastyczna, prawdziwa i niezwykle życiowa "rozkminka" w Twoim wierszu... Genialne ! Pokłony !
Pozdro.

Człowiek raz pralką, raz kotem
bez względu na "potem"...

A bez względu na temat - takie wiersze się czyta!

Z pozdrowieniem.

Serce wypuszczone na żer - bardzo ciekawa fraza. A potem? Zawsze jest jakieś potem tylko nie zawsze potrafimy sobie je wyobrazić.
Pozdrawiam serdecznie :)

Życzę sercu powodzenia zatem":). Pozdrawiam

"Serce wypuszczone na żer
niczym drapieżny kot domowy
w nagłym przyciąganiu mysim powiewem wiatru"

Ten moment po prostu świetny :)
Pozdrawiam serdecznie - Bezka :))

Zawsze jest jakieś "potem"... A umysł dobrze jest od czasu do czasu wyłączyć i podążyć samotnie wgłąb siebie, cicho i miękko jak kot, sobie tylko wiadomą ścieżką, w swoje najgłębsze zakamarki, gdzie jesteśmy najbardziej prawdziwi... Mój Dżej Dżej właśnie śpi sobie na swoim ulubionym miejscu na pralce śniąc swoje kocie sny, a za oknem pieją już koguty sąsiadów :) Pozdrawiam o poranku :)