Na szachownicy uczuć rozgrywamy partię,
Gdzie figury z krwi i kości tańczą w świetle dnia.
Król i królowa, pionki niczym ptaki,
W grze o serce, duszę, namiętności znak.

Gambit królewski, ofiara z poświęceniem,
By zdobyć pozycję, zbliżyć się do celu.
Szach i mat, gdy usta szepczą z uniesieniem,
A mat w sercu bije rytmem swego dzieła.

Remis na czas, gdy zmęczenie obejmuje,
I pat, gdy milczenie staje się odpowiedzią.
Ale gra trwa, bo miłość wciąż szaleje,
W niekończącym się tańcu, niczym pieśń łabędzia.

Zasady gry zmieniają się z każdym ruchem,
Strategia ewoluuje w rytmie serca.
W tej rozgrywce nie ma przegranych ani triumfów,
Tylko dwa serca splecione w ogniu namiętności.

Więc grajmy, tańczmy na szachownicy uczuć,
Dopóki ogień namiętności w nas płonie.
Zwycięstwo nie jest celem, lecz podróżą,
W której miłość staje się jedyną nagrodą.