W rozbitym zwierciadle
nie odnajdziesz odbicia
a jeśli ocalisz odłamek
ujrzysz okruch ale… życia

ostatnia umiera nadzieja
bo to wiary w sobie wciąż
od zawsze wszak szukasz

na koniec miłość ją poskleja
i wstawisz jak obraz w ramy

tylko klucza już nie dopasujesz
bo pordzewiał stary zamek
minione lata dawno pokrył kurz

może do skrzypiących drzwi
jeszcze ktoś kiedyś zapuka
i pozostawi siebie w darze
i pomyślisz wzruszony czy to już

bez skrzydeł myślami odlatujesz

do innego i lepszego świata
choćby na ledwie parę godzin
dopóty dopóki będziesz tutaj

trwa jeszcze ona
nadzieja

jak Syzyf pchasz bez końca głaz
lecz sił coraz więcej odbiera czas
jesteś dzisiaj tak słaby i bezradny
niczym dziecko w dniu narodzin

dlatego pożegnaj się z cykuty czarą
odrzuć nie dla ciebie trucizny

bo chociaż na sercu pozostaną blizny
będzie mocniej biło z miłością i wiarą