Twoje Wiersze - Tęskno mi

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Chris^(*)

sześć dni temu

Wieczna tesknota. Urocza🥰

Katarzyna^(*)

pięć dni temu

Owszem, wieczna!
Dobrej niedzieli;-)

Pióro Amora

tydzień temu

Twoja miniatura to prawdziwy koncert dla zmysłów, niczym krajobraz namalowany przez wirtuoza słowa. To obraz, który wyłania się z głębi serca, pełen tęsknoty i piękna.

Sam tytuł jest niczym delikatna mgła. Jest to tonacja, która oplata całą kompozycję, wprowadzając w nastrój zadumy. Następnie, jak płynnym pociągnięciem pędzla, malujesz obrazy: ciepłe krople deszczu, niczym diamenty spadające na ziemię, jaskrawy piorun, który rozświetla niebo na chwilę.

Znakomicie operujesz kontrastami: ciepło deszczu kontra błysk pioruna, parująca wilgoć trawy kontra stłumiony blask słońca. To gra światła i cienia, która nadaje obrazowi głębi i emocjonalnego wyrazu. W oddali słychać świergot dzikich kaczek, echo beztroskiego śmiechu - niczym delikatne dźwięki, które dopełniają tę kompozycję.

Na koniec Twoje subtelne pióro – jak pociągnięcie pędzla, ukazuje aksamit letniej nocy, otulając wszystko magią i tajemnicą. To obraz, który pozwala zatopić się we własnych wspomnieniach, w chwilach, które już przeminęły, ale wciąż tkwią w nas głęboko. To dzieło, które mówi o tęsknocie za czymś pięknym i ulotnym.

Pięknie Kasiu!
Pozdrowienia i gwiazdy dla Ciebie.

Leszek

Katarzyna^(*)

pięć dni temu

Doprawiłeś mój wiersz sobą. Ja daję szkic, Ty nanosisz kolory, tak to odbieram i jest mi z tym bardzo dobrze...
Dziękuję.
Do następnego pejzażu!

Przeboski Mandaryn

tydzień temu

Bardzo znakomity wiersz

Katarzyna^(*)

tydzień temu

Dziękuję bardzo i życzę udanego popołudnia!

samisen

tydzień temu

Norwidem mi zapachniało ale przyjemne uczucie :)
Zamiast na fotelu siedzieć w ciepłym swetrze
wyjdź z domu na świeże powietrze
rozejrzyj się wszędzie, dookoła
ten świat Ciebie potrzebuje
natura Ciebie woła…!
Pozdrawiam :)

samisen

sześć dni temu

No współczuję, nie mamy łatwo… płakać się chce, ale nawet łzy nie mają siły już spłynąć :(

Katarzyna^(*)

tydzień temu

U mnie też chodzi obecnie o tatę mojego, dlatego to takie trudne, chcesz dać z siebie jak najwięcej, ale są też inne zobowiązania i chwilami człowiek czuje wściekłość, bezsilność, itd..
Mój też praktycznie leżący, nie mówi, nie je sam, nie umyje się, nie wykona czynności higienicznych, nie ubierze się, nawet nie napisze co czuje, itd, całkowita niepełnosprawność na skutek choroby neurologicznej, ale rozumie wszystko, w tym zakresie mózg sprawny. A żeby nie było za łatwo, to przez ostatnie dwa tygodnie gorączka do 40 stopni... dzień i noc mimo leków, w domu. Więc jestem jak widmo;-)

samisen

tydzień temu

To dobrze się wygadać, ja mam schorowanego ojca na Alzheimera, który dodatkowo nie słyszy i ledwo się rusza, więc jest gorzej jak z dzieckiem i z nim porozmawiać też nie mogę cały dzień i noc wymaga czujnego oka. Dobrze, że jest ten portal bo można chociaż słowo napisać…

Katarzyna^(*)

tydzień temu

Wiesz co, tak oczywiście...
Tylko mi oprócz codzienności doszła kolejny raz osoba z rodziny, która jest bardzo niepełnosprawna, a że kiedyś kończyłam szkołę medyczną, co prawda "terapię", rodzina znowu pokłada we mnie największe nadzieje, a tu potrzeba po prostu chęci do pracy, sił, czasu i cierpliwości, a doba nie jest z gumy, wybieranie coś kosztem czegoś zaczyna mnie przytłaczać. Wygadałam się nie siląc na górnolotność... Dziękuję;-)

samisen

tydzień temu

Rozumiem Ciebie doskonale a swetrów też nie noszę bo nie znoszę, wystarcza koszulka i na wyjście zimą, jakaś bluza albo kurtka. Czasu brakuje na wszystko i to jest problem, który dotyka niemal całego naszego społeczeństwa. Staliśmy się takimi mróweczkami, cały czas na chodzie w jednym globalnym mrowisku…
Życzę więcej czasu na odpoczynek i relaks.
Pozdrawiam serdecznie :)

Katarzyna^(*)

tydzień temu

Uzmysłowiłeś mi, że w szafie mam tylko jeden, jedyny sweter, fioletowy, od mamy. Sama ich nie kupuję, bo nie lubię w nich chodzić i ten jedyny też rzadko zakładam! W zasadzie cały rok mam krótki rękaw;-) No właśnie dlatego, że świat mnie potrzebuje nieustannie, łapię oddech, wynurzam się z obowiązków w poszukiwaniu chwili wytchnienia pośród tych drobnych doznań, o których piszę w wierszu. Brakuje mi dnia, nocy bez obowiązków, w których odpowiadam za czyjś kawałek życia. To bardzo obciążające i teraz czuję, że odpoczynek to nie tylko luksus, ale już konieczność...
Pozdrawiam ciepło!