Cała ludzkość błądzi dlaczego więc mamy być wyjątkowi tymbardziej że historia nas nie oszczędzła i wielu mądrych ludzi nie doczekało wolnej Polski.
Następny prezydent będzie taki na jakiego nas stać ani lepszy ani gorszy wybrany przez większość głosujących.
Pozdrawiam.

Szkoda słów.

Masz trochę racji. W historii III RP o żadnym z prezydentów nie powiem, że był "mój". Wcześniej - szanuję Wojciechowskiego. Podczas zamachu majowego wolał ustąpić niż dopuścić, by pucz Piłsudskiego zmienił się w wojnę domową. Ale dla mnie to nie jest wiersz. Dlatego dziś bez gwiazdek.

Co jeśli i my nieudani i nasi wybrańcy? Z tym argumentem, że ktoś głosuje na tego kandydata, bo najprzystojniejszy to w przypadku wybierania każdej opcji słyszałem. Statystyka jest nieubłagana i rozkład normalny a wynika z nich to, że wybitne osoby w populacji trafiają się rzadko.

Pamiętam jak Duda kandydował pierwszy raz na urząd prezydenta, moja koleżanka z pracy nie wiedząc na kogo zagłosować zakomunikowała, że zagłosuje na Andrzeja bo najprzystojniejszy z kandydatów :)
Taki to właśnie elektorat. A oksymoron "uczciwy polityk" pasuje do większości polityków u koryta :)

Może po prostu wartościowi nie pchają się do tej roboty...

politycznie pomilczę ... ponieważ zrobi się nijak ...a nie lubię konfliktów ... Pozdrawiam serdecznie ... a tak jest bezpieczniej ...

Atam.
Tacy wyjątkowi to wcale nie jesteśmy. Jak wszyscy.
A Commonwealth to co? Królewska ewolucja rewolucji- jak nic oksymoron.
A za pomysły podziwiam- bo masz! I trochę się o Ciebie boję- za ten wczorajszy.
Trzym się.

"Był konfident, potem pijak
Był irasiad potem nijak"
rozumiem że to o kolejnych 1 osobach w RP ale ma się to nijak do przedstawionej treści...
ponad to:
Oksymoron (z gr. ὀξύμωρος, czyt. oksýmōros, od oksýs „ostry” i mōros „tępy”), antylogia, epitet sprzeczny – figura retoryczna, którą tworzy się przez zestawienie wyrazów o przeciwstawnych znaczeniach[1][2].
Charakterystyka

Oksymoron najczęściej składa się z rzeczownika i określającego go przymiotnika (contradictio in adiecto, np. gorący lód[a], żywy trup, sucha woda), albo z czasownika i określającego go przysłówka (np. śpieszyć się powoli)[3]. Jest odmianą paradoksu o znaczeniu metaforycznym. Oksymorony pojawiały się często w literaturze baroku[3], np. w wierszu Andrzeja Morsztyna Vaneggiar d'una innamorata:

I mrozem pałam, i ogniami leję [...] Mróz gorejący, a ogień lodowy [...] Żyjąc umieram, konam nieśmiertelnie.

Niektóre oksymorony wchodzą do powszechnego użycia, tracąc swoje paradoksalne, sprzeczne znaczenie. Takimi wyrażeniami są, np. „wirtualna rzeczywistość”, „ciepłe lody”, „pozytywna dyskryminacja” czy „zimne ognie”. Nadto niektóre powszechnie używane wyrazy nabierają znaczenia paradoksalnego, trudnego do wyobrażenia, np. „eksport wewnętrzny” czy „wierzący niepraktykujący”.

no i daj dowody a nie tylko że tyle wokół: " Dowodów morze dookoła. "
bo struś nie widzi.

Wiosna radość i nadzieję niesie.
Ślę moc serdeczności i uśmiechów
radosnych:)