Witam! Dość smutny wiersz, tak to odbieram. Ale jednocześnie myślę, że nie bez powodu jest taki wstęp - Czemu nazywasz mnie wojownikiem? A odpowiedź jest - Bo zawsze walczysz i się nie poddajesz, chociaż jest ta chwila słabości. Każdy kto jest człowiekiem ma do tego prawo. Pozdrawiam!

Witaj :) Ze snami tak już jest, że śniąc koszmary chcemy jak najszybciej się z nich obudzić, a gdy śni się nam coś miłego, chcemy spać jak najdłużej, by sen mógł się nam śnić i śnić bez końca, ale prawdą jest również, że i z najpiękniejszego snu trzeba się obudzić i wrócić do rzeczywistości i tym boleśniejszy jest to powrót, im bardziej ta rzeczywistość jest szaro-bura. Ale nie jest tak źle, gdy jeszcze w tej szarej rzeczywistości potrafimy dostrzegać ptaki i gwiazdy i gdy miód ciągle nam jeszcze smakuje :) Ciągle jeszcze mamy szansę by naszą rzeczywistość stworzyć na nowo, doceniając tych, którzy są przy nas na co dzień choć może nie pojawiają się w snach... Nawet wielcy wojownicy miewają chwile zwątpienia, a znaki Boga nigdy nie prowadzą donikąd, może tylko czasem źle je odczytujemy i interpretujemy po swojemu, a nie "po bożemu"...Pozdrawiam wieczornie :)