Jeśli to pytanie jest skierowane również do mnie... to myślę, że sam musisz sobie na nie odpowiedzieć. Znasz mnie już trochę, znasz moje wiersze i to, "czego w wierszach nie ma, a jednak jest"... Ja o sobie jednym słowem, no, może dwoma, trzema? Rozsiewaczka dobrych emocji :) A Ty jak myślisz?

Według mnie szklanka jest zawsze do połowy pusta. W zależności od zawartości szklanki jest to dobra, albo zła :)
Poetą jesteś wybitnym

Dla kogoś kto potrafi cieszyć się drobiazgami szklanka do połowy jest pełna, dla kogoś komu zawsze jest za mało szklanka zawsze będzie w połowie pusta - to w życiu. Natomiast poezja jest czymś bardzo trudnym: wolność, braterstwo, miłość, sprawiedliwość empatia, godność każdego człowieka, wartość człowieka niezależna od czynników zewnętrznych - nic prostszego na papierze, w internecie. W życiu i na całym świecie nie jest to już tak oczywiste. No i jeszcze, żeby w tym globalnym myśleniu nie zagubić człowieka obok. Nikt chyba z nas nie czuje się doskonały a jednak myślę, że wbrew ograniczeniom zewnętrznym i tym wewnętrznym, osobistym zadanie poezji jest uniwersalne i niezmienne mimo upływu czasu. Nie powinna unikać również bolesnych tematów, ale podążając drogą nadziei zamiast destrukcji. Nikt nie jest właścicielem prawdziwej poezji a jedynie posiadaczem własnych wierszy Poezja to ideał nie do uchwycenia, ale do którego warto dążyć. W sensie więc twórczym szklanka zawsze jest w polowie pełna a w połowie pusta może dlatego iż nie nalezy zadowalać się bylejakością a raczej pod prąd łączyć tradycję z innowacją. Mam wrażenie, że tradycja pozostawiła po sobie więcej pięknych i mądrych przykladów w sztuce niż... ale to już kolejne, obszerne pole do dyskusji.

Pozdrawiam:)

Odpowiem prawdę, jedynie gminnym i się tego nie wstydzę. A szklanka moja zależy od czytającego. Czy to jest "wielki poeta", erudyta który szuka kosmicznych przeżyć, czy codzienny zjadacz chleba który poszukuje pretekstu do mądrego uśmiechnięcia się nad lekturą. Ja raczej pisuję dla tych drugich. Pozdrawiam gminnie i dziękuje za możliwość refleksji:)))))

I'm poet of the spring, but the spring elevates me to the spirit of the early spring. where drinking of fresh water from the springs make me happy:). M

Poeta Ci nie odpowie ...wszyscy poeci wysuszyli swoje szklanki ...ci co jeszcze mają płyn modlą się do poezji.
- dobre pytanie postawiłeś w ciekawy sposób
Pozdrawiam